“Ik zei: ik ben een RNA-wetenschapper. Ik kan alles met RNA”, herinnert Dr. Carriko zich aan Dr. Wiseman. “Kun je een vaccin tegen hiv maken?”, vroeg hij haar.
“Oh ja, oh ja, dat kan ik doen,” Dr. Cariko Hij zei.
Tot dat moment hadden commerciële vaccins gemodificeerde virussen of stukjes ervan in het lichaam gebracht om het immuunsysteem te trainen om binnendringende microben aan te vallen. In plaats daarvan bevat het mRNA-vaccin instructies – gecodeerd in het mRNA – waarmee de lichaamscellen hun eigen virale eiwitten kunnen injecteren. Dr. Wiseman gelooft dat deze benadering echte infecties beter zou nabootsen en een sterkere immuunrespons zou stimuleren dan conventionele vaccins.
Het was een randidee waarvan maar weinig wetenschappers dachten dat het zou werken. Een kwetsbaar molecuul zoals mRNA lijkt een onwaarschijnlijke kandidaat voor een vaccin. Grant-recensenten waren ook niet onder de indruk. Zijn lab moest draaien op startgeld dat de universiteit nieuwe faculteitsleden gaf om aan de slag te gaan.
Tegen die tijd was het gemakkelijk om mRNA in het laboratorium te synthetiseren om voor elk eiwit te coderen. dr.. Weissman en Karikó plaatsten mRNA-moleculen in menselijke cellen die in petrischalen groeiden, en, zoals verwacht, instrueerde het mRNA de cellen om bepaalde eiwitten te maken. Maar toen ze mRNA in muizen injecteerden, werden de dieren ziek.
“Hun vacht was opgeblazen, ze bogen, ze stopten met eten, ze stopten met rennen,” zei Dr. Weissman. “Niemand weet waarom.”
Zeven jaar lang bestudeerde het paar de manier waarop mRNA werkt. Talloze proeven mislukten. Ze liepen door het ene doodlopende steegje na het andere. Hun probleem was dat het immuunsysteem het boodschapper-RNA waarneemt als een stukje binnendringende ziekteverwekkers en het aanvalt, waardoor de dieren ziek worden terwijl het het RNA vernietigt.
Uiteindelijk hebben ze het mysterie opgelost. De onderzoekers ontdekten dat cellen hun mRNA beschermen door specifieke chemische modificatie. Dus probeerden de wetenschappers dezelfde verandering aan te brengen in het mRNA dat in het laboratorium was gemaakt voordat het in cellen werd geïnjecteerd. Het werkte: het mRNA werd door de cellen opgenomen zonder een immuunrespons op te wekken.
