Hoe tweelingen de geheimen van moleculaire obesitas ontsluiten

Onderzoekers hebben moleculaire markers in wangcellen ontdekt die obesitas kunnen voorspellen, wat vroege interventies en een verschuiving naar preventieve gezondheidszorgmaatregelen mogelijk kan maken.

Volgens een onderzoek van de Washington State University kan de neiging om aan te komen een rol spelen in de moleculaire processen van menselijke cellen.

Een proof-of-concept-studie bij een groep van 22 tweelingen vond een genetische marker in buccale of wangcellen die alleen verscheen bij tweelingen die zwaarlijvig waren in vergelijking met hun dunnere broers en zussen. Met meer onderzoek zouden de bevindingen kunnen leiden tot een eenvoudige wanguitstrijkjestest voor een biomarker voor obesitas, waardoor vroege preventiemethoden mogelijk worden voor een aandoening die 50% van de volwassenen in de Verenigde Staten treft, aldus de onderzoekers.

“Obesitas lijkt complexer te zijn dan alleen voedselconsumptie. Ons werk suggereert dat er vatbaarheid is voor deze ziekte en de moleculaire markers die ervoor veranderen”, zegt Michael Skinner, hoogleraar biologie aan de WSU en corresponderend auteur van de studie gepubliceerd in de logboek. Epigenetica.

Epigenetische signatuur en obesitas

De studie concentreerde zich op tweelingen om de rol van genen te helpen elimineren en concentreerde zich in plaats daarvan op epigenetica, dit zijn moleculaire processen die los staan ​​van genen. DNA Maar het beïnvloedt hoe genen tot expressie worden gebracht. Het feit dat de epigenetische signatuur werd gevonden in wangcellen in plaats van in vetcellen suggereert ook dat de obesitassignatuur waarschijnlijk overal in het menselijke systeem aanwezig is.

Skinner voegde eraan toe dat de systemische aard van de handtekening ook suggereert dat er mogelijk vroeg in het leven van een van de tweelingen iets is gebeurd dat tot zwaarlijvigheid heeft geleid. Het is ook mogelijk dat de ene tweeling het heeft geërfd, maar de andere niet.

In deze studie werkte Skinner samen met hoofdauteur Glen Duncan, directeur van de Washington State Twin Registry, gevestigd aan de Washington State University, om 22 tweelingen te identificeren, zowel identiek als twee-eiig, die het niet eens waren over zwaarlijvigheid: één broer of zus had een BMI van 30. of hoger, wat de zwaarlijvigheidsnorm is die is vastgesteld door de Centers for Disease Control and Prevention, terwijl de andere broer of zus binnen het normale bereik van 25 jaar of jonger was.

Het onderzoeksteam analyseerde cellen van wanguitstrijkjes van de tweeling. In de cellen van tweelingbroers en -zussen die zwaarlijvig waren, vonden ze vergelijkbare epigenetische veranderingen in DNA-methylatiegebieden, gebieden waar moleculaire groepen gemaakt van methaan aan DNA binden, genexpressie reguleren of genen aan of uit zetten.

Toekomstig onderzoek en preventie

Om een ​​betrouwbare biomarkertest voor obesitas te creëren, moet het onderzoek op grotere schaal worden uitgevoerd.

Het doel zal zijn om mensen vroeg in hun leven te kunnen identificeren voordat ze zwaarlijvigheid ontwikkelen, zodat zorgverleners kunnen helpen bij het creëren van interventies zoals veranderingen in levensstijl, medicijnen of beide, zei Duncan.

“Uiteindelijk zouden we graag een soort preventieve maatregel willen hebben in plaats van de gebruikelijke behandelaanpak”, zei hij. “Het is een simpel feit dat het beter is een ziekte te voorkomen dan te proberen deze te genezen nadat je de ziekte hebt gehad.”

Referentie: “Genoombrede associatiestudie van systemische effecten van gevoeligheid voor obesitas bij menselijke tweelingen” door Glenn E. Duncan, Allie Avery, Melissa Benmamar en Eric E. Nelson, Daniel Beck en Michael K. Skinner, 23 oktober 2023, Epigenetica.
doi: 10.1080/15592294.2023.2268834

Dit onderzoek werd gefinancierd door de John Templeton Foundation en de John Templeton Foundation Nationale gezondheidsinstituten.