Ierland pompt meer zuurstof in het groeiende geloofsgevoel

Het is bijna twee en een half jaar geleden sinds Anastasia Spiridonido brutaal scoorde in de 93e minuut om een ​​1-1 gelijkspel te pakken met Griekenland tegen de Republiek Ierland in Athene.

Dit was de derde wedstrijd van Vera Pauw en ze was openhartig in haar beoordeling na de wedstrijd.

“Ze stonden op straat. En daar moeten we van leren, want we hebben het zelf opgegeven. Iedereen vocht zich tegen de borst… maar het moest beter.”

Onder de spelers in deze loting – een resultaat dat de Ierse ambities voor het EK ernstig schaadde – stonden zes spelers opgesteld in het Gamla Ullevi Stadium om dinsdagavond tegen Zweden te spelen: Louise Quinn, Katie McCabe, Niamh Fahey, Jimmy Finn, Denis O’Sullivan en W. Lianne Kiernan, die van de bank kwam.

Het heeft Pauw 29 maanden gekost om de kwaliteit en diepgang van de ploeg te verbeteren, een periode waarin ze behoorlijk wat pijn hebben geleden, maar het 1-1-gelijkspel tegen een Zweedse topklasse is een tastbaar bewijs dat er dingen in beweging zijn. De goede richting – op zijn zachtst gezegd.

Pauw heeft altijd de neiging gehad om als technisch directeur van Ierland naar het grotere geheel te kijken. Ze heeft hardop gesproken over de noodzaak om de normen in de Women’s National League te verhogen, en heeft trainingen gegeven voor thuisspelers in Abbotstown om hun ontwikkeling snel te volgen.

Er is ook oprechtheid in haar lof voor het team, wiens passie de Nederlander beschreef als “aanstekelijk, en het is besmettelijk voor de natie. Ik hoop dat het aanstekelijk is voor het personeel en ik hoop dat we kunnen toevoegen wat ze nodig hebben, zodat ze steeds verder kunnen gaan en verder”.

Iedereen die naar de wedstrijd van dinsdag kijkt, heeft misschien ook de zenuwen besmettelijk gevonden.

Het was Maccabi’s perverse opener die de inboorlingen verblufte voordat een gelijkmaker van Kosovare Aslani in de 79e minuut het volume verhoogde terwijl ze klauterden om te winnen.

Ierland moest door aanhoudende periodes van ongelooflijke druk, tot de 93e minuut toen Zweden een vrije trap vanaf 25 meter over de lat schoot. Maar dit keer waren er geen late drama’s.

De mannen van Pau hielden hun hoofd in een zeer hectische sfeer om het eerste team in 12 jaar te worden dat punten verzamelde van de Zweden in hun eigen kwalificatiepatch.

“Zweden is meedogenloos geweest in alles wat het heeft gedaan”, zei Megan Connolly na afloop.

“Het was een geweldige sfeer. Het publiek, het lawaai… Het is een enorm pluspunt om te kunnen communiceren in een stadion waar je jezelf nauwelijks kunt horen en moeilijk af te breken bent.”

Er waren individuele overwinningen over het veld voor Ierland.

Courtney Brosnan kan momenteel niet bij de ploeg van Everton, maar ze blonk uit in Göteborg – ze bewaarde haar vingertoppen om Filippa Angeldal een hartverscheurende schijnwerper te ontnemen.

Connolly gleed in een minder bekende verdedigende rol in de afwezigheid van Savannah McCarthy en miste amper zijn voet.

Chloe Moustaki sloot een prachtige persoonlijke reis af met een fantastische linksback-vertoning bij haar debuut bij een topteam. De 26-jarige Shells-speler kreeg op 19-jarige leeftijd de diagnose Hodgkin-lymfoom, waarna ze in maart 2020 een VKB-blessure opliep. Haar optreden was een overwinning voor de geest en veerkracht.

‘Jezus, wat een wedstrijd,’ hijgde Moustaki bij het laatste fluitsignaal. “Ik heb nooit naar het publiek gekeken. Ik was de hele tijd gewoon op het veld gefocust. Pas toen het fluitsignaal klonk, kon ik om me heen kijken en zien hoeveel mensen hier zijn… Ik zou trots op mezelf moeten zijn. Een jaar geleden was ik analytics doen (tv.) Nu ga ik aan de slag.”

Ierland heeft veel werk te doen om zich te kwalificeren voor het WK. Dit is natuurlijk de eerste keer dat het damesteam een ​​groot toernooi bereikt en het is in alle opzichten een heel belangrijk moment.

Ze willen dit dolgraag doen, maar zelfs als de tweede plaats in de groep wordt beslist, zullen ze nog moeten onderhandelen over de halve finales en finales.

Als team voelen ze de verantwoordelijkheid om de basis te blijven leggen voor de volgende generatie.

In Göteborg was de zevenjarige cheerleader Annie Holland de speciale gast van het team als het om de vieringen ging.

Spelers maken ook na de wedstrijden altijd tijd om zich te mengen met de fans in Telangat, waarbij ze het grotere geheel beseffen en voelen dat het momentum zich opbouwt binnen het vrouwenspel na zoveel moeilijke jaren. Goede resultaten zijn zuurstof voor continue groei.

“Vijf jaar geleden (toen Ierland onverwacht gelijk trok met Nederland) hadden we niet de steun en steun van iedereen”, voegde Connolly eraan toe.

“Nu staat er veel druk op ons, veel ogen, veel mensen kijken naar ons. Met alle ogen en druk op ons staan ​​we aan het eind van de dag gewoon op het veld met Zweden, 11 tegen 11 We moesten gewoon ons werk doen – en dat hebben we gedaan.”

Gevolgd door Georgië, Finland en vervolgens Slowakije – nog drie stappen in de richting van het beloofde land na een enorme sprong voorwaarts in Göteborg.