In de leegte van de ruimte detecteert Voyager 1 een plasma ‘brom’

Voyager 1 – een van NASA’s zusterruimtevaartuigen die 44 jaar geleden werd gelanceerd en nu het verste door mensen gemaakte object in de ruimte is – rent nog steeds en gaat richting oneindigheid.

Het ruimtevaartuig is allang de rand van het zonnestelsel overgestoken door de heliosfeer – de grens van het zonnestelsel met een interstellaire ster De ruimteIn het interstellaire medium. Nu hebben de apparaten de aanwezigheid van een stationaire interstellaire gasdrone onthuld (Plasma golven), Volgens onderzoek van Cornell University en gepubliceerd in Natuurlijke astronomie.

Door langzaam overgedragen gegevens van een afstand van meer dan 14 miljard mijl te onderzoeken, onthulde Stella Koch-Acker, een promovendus aan de Cornell University in Astronomy, de heropleving. “Het is erg zwak en eentonig, omdat het een smalle bandbreedte heeft”, zei Oker. “We volgen het zwakke, voortdurende zoemen van interstellair gas.”

Dit werk stelt wetenschappers in staat om te begrijpen hoe het interstellaire medium ermee interageert ZonnewindHoe de beschermingsbel vandaan komt ZonnestelselDe heliosfeer wordt gevormd en aangepast door de interstellaire omgeving.

Het ruimtevaartuig Voyager 1 werd gelanceerd in september 1977 en vloog in 1979 in de buurt van Jupiter en eind 1980 bij Saturnus. Voyager 1 reisde met ongeveer 38.000 mijl per uur en door de heliosfeer in augustus 2012.

Nadat het de interstellaire ruimte is binnengegaan, detecteert het plasmagolfsysteem van het ruimtevaartuig verstoringen in het gas. Maar tussen die uitbarstingen – veroorzaakt door onze stormachtige zon – hebben onderzoekers een gestage en continue afdruk ontdekt die wordt gecreëerd door de fragiele leegte nabij de ruimte.

“De Interstellair medium Hoofdauteur James Cordes, hoogleraar astronomie aan George Feldstein, zei dat het als een kalme of zachte regen was. “In het geval van een zonne-uitbarsting, is het alsof je een blikseminslag detecteert tijdens een onweersbui en dan terugkeert naar een lichte regen.”

Oker gelooft dat er meer activiteit op laag niveau is in het interstellaire gas dan wetenschappers eerder dachten, waardoor onderzoekers de ruimtelijke verdeling van het plasma kunnen volgen – dat wil zeggen, wanneer het niet wordt beïnvloed. Zaklampen op zonne-energie.

Onderzoeker Shami Chatterjee van Cornell University legde uit hoe het continu volgen van een intensiteit Interstellaire ruimte Het is belangrijk. “We hebben nooit de gelegenheid gehad om dat te evalueren. Nu weten we dat we geen accidentele zongerelateerde gebeurtenis nodig hebben om het interstellaire plasma te meten,” zei Chatterjee. ‘Wat de zon ook doet, Voyager stuurt de details terug.’ Het vaartuig zegt: ‘Dit is de intensiteit waarmee ik nu zwem. En hier is het nu. En hier is het nu. En hier is het nu. “Voyager is veel te ver en zal dat altijd doen.”

Voyager 1 verliet de aarde met een gouden plaat, opgericht door een commissie onder voorzitterschap van wijlen professor Carl Sagan aan de Cornell University, evenals technologie in het midden van de jaren zeventig. Volgens het Jet Propulsion Laboratory van NASA was 22 watt nodig om een ​​signaal naar de aarde te sturen. Het voertuig bevat ongeveer 70 kilobyte (KB) computergeheugen en – bij aanvang van de taak – een datasnelheid van 21 kilobits per seconde.

Bij een afstand van 14 miljard mijl is de verbindingssnelheid sindsdien afgenomen tot 160 bps, of ongeveer de helft van de 300 baudrate.