Het project is een samenwerking tussen wetenschappers in de Verenigde Staten, Oekraïne en Polen, evenals het Clean Future Fund, een in de VS gevestigde non-profitorganisatie die werkt aan Tsjernobyl. De non-profitorganisatie, opgericht in 2016, begon als een poging om gezondheidszorg en ondersteuning te bieden aan de werknemers van de energiecentrale, die nog steeds in de uitsluitingszone werken.
Maar dat besefte de organisatie al snel Tsjernobyl hondenpopulatie Heb ook hulp nodig. Hoewel de hondenpopulatie tijdens de zomer enorm groeide, stortte deze vaak in in de winter, wanneer voedsel schaars werd. Hondsdolheid was een voortdurende zorg.
In 2017 begon het Clean Futures Fund met het houden van dierenklinieken voor lokale honden, het bieden van zorg, het toedienen van vaccinaties en het steriliseren en castreren van dieren. De onderzoekers gebruikten deze klinieken om bloedmonsters te verzamelen van 302 honden die op verschillende locaties in en rond de uitsluitingszone woonden.
Ongeveer de helft van de honden woonde in de directe omgeving van de energiecentrale, terwijl de andere helft in de stad Tsjernobyl woonde, een enigszins spookachtige woonwijk ongeveer vijftien kilometer verderop. (Een paar monsters kwamen van honden in Slavutych, een stad gebouwd voor geëvacueerde energiecentralewerkers, ongeveer 48 kilometer verderop.)
De onderzoekers ontdekten dat hoewel er enige overlap was tussen de hondengroepen, de honden van de krachtcentrale over het algemeen genetisch anders waren dan de stadshonden van Tsjernobyl. Er lijkt weinig genenuitwisseling te zijn tussen de twee groepen, wat aangeeft dat ze zelden onderling trouwen. (De onderzoekers merken op dat fysieke veiligheidsbarrières rond de krachtcentrale mogelijk hebben geholpen om de honden uit elkaar te houden.)
zei Timothy Musso, een bioloog aan de Universiteit van South Carolina en de andere hoofdauteur van de studie.
“Trotse twitterliefhebber. Introvert. Hardcore alcoholverslaafde. Levenslange voedselspecialist. Internetgoeroe.”
