Jeremy Strong stond aan de bartafel, een zelfingenomen, opstandige pose die geen onbekende was voor 'Kalifaat'-telg Kendall Roy, wiens bekendheid ertoe heeft bijgedragen dat Henrik Ibsens ietwat strikte moraliteitsverhaal uit 1882 een hot ticket voor Broadway werd. Strongs personage, Dr. Thomas Stockman, stond op het punt zijn titel op te eisen, waarbij hij tijdens een bijeenkomst in gemeentehuisstijl binnenkort te openen plaatselijke badhuizen aan de kaak stelde omdat ze vergiftigd water spuwden.
Cue klimaatactivisten: aangesloten bij een groep die bekend staat als UitstervingsrevolutieZe brachten het Noorse drama dat zich afspeelt in een klein stadje duidelijk in verband met een urgente mondiale crisis, waarbij ze zongen: ‘De oceanen stijgen en ze zullen deze stad opslokken’ en ‘Er is geen theater op een dode planeet!’ Sommige acteurs huilden weer in hun karakter terwijl het personeel zich haastte om de onderbreking te beëindigen. Bekijk de video's En je zult zien dat bijna niemand in het publiek, inclusief ikzelf, verrast leek.
Dat komt omdat Amy Herzogs nieuwe versie van de tekst, en deze meeslepende theatrale presentatie door haar man, Sam Gold, eigenlijk bedoeld waren om het onderscheid tussen verleden en heden te vervagen. (Patrons waren zojuist op het podium uitgenodigd voor gratis shots van Linie Aquavit, tijdens een korte pauze die een reactie op Noorwegen leek te zijn.)
De gedurfde thema’s die Ibsen belichaamt – de juistheid van de waarheid in het licht van de mentaliteit van de maffia, de verspreiding van verkeerde informatie door de pers, het verdienen van geld ten koste van de natuur – behoeven geen actualisering.
Maar Herzog, die de veelgeprezen versie van 'A Doll's House' van vorig seizoen verfilmde, herschikt ook het verhaal van Ibsen in een vereenvoudigde, eigentijdse volkstaal. In een heldere, openhartige dialoog duurt de actie iets minder dan twee uur, waarbij sommige personages worden geëlimineerd (Thomas is nu weduwnaar) en andere worden versterkt, met name zijn dochter Petra (een aantrekkelijke Victoria Pedretti), van wie hij geniet van de warmte en integriteit. Breng wat hart in de zaak.
Er schuilt slechts een bescheiden niveau van emotie in Petra's korte verkering met krantenredacteur Hofstad (een stoere Caleb Eberhardt), die van haar vaders trouwste bondgenoot verandert in zijn meest uitgesproken vijand, en weigert Thomas' onderzoek over watervervuiling te publiceren zodra duidelijk wordt dat de nieuws zou tot een ondergang kunnen leiden.
Maar het raadselachtige gebrek aan vuur in de productie (ondanks het prachtige, lantaarnrijke lichtontwerp van Isabella Bird) is te danken aan de goede dokter zelf. Strong draagt de overtuigingen van Thomas met zich mee als een slappe hand op een koffertje, en bewaart zijn kalmte, zelfs als hij een fatale ontdekking doet en vervolgens wordt gehavend door het verraad dat hij probeert bloot te leggen. Beroemd om Extreme wiskundige representatiebenaderingStrong lijkt op elk moment op het podium levend, maar is niet volledig betrokken bij de gevolgen ervan – zelfs als laatstgenoemde hem opgerold op de grond laat liggen.
De paden van Ibsens logica verlopen in een bescheiden tempo: hoe kon Thomas niet meteen begrijpen dat het oplossen van het waterprobleem duur zou zijn? Het publiek de kans geven om vooruit te springen en te zien hoe de personages hun achterstand inhalen. Het uitbeelden van de late verschijningen van een zogenaamd briljante man is een moeilijke zaak, en Strong hanteert een eenvoudige aanpak. Zoals het geval was met zijn boze toespraak waarin hij zijn haters omschreef als een onwetende en zelfvoldane menigte. Na de vurige kreten van de echte demonstranten leek de toespraak van Strong rustiger.
De sterke combinatie met Michael Imperioli, die zijn Broadway-debuut maakt als Peter, de broer van Thomas en de sheriff die de aanklacht tegen hem leidt, geeft de heropleving een zekere status in het kabeldrama. Maar de intensiteit van de met sterren gevulde stormwolk van 'The White Lotus' verspreidt zich over het podium, en de geladen broederschap tussen de rivaliserende broers en zussen is slechts af en toe geloofwaardig.
Goulds aandacht voor textuur en tastbare details vraagt het publiek om tegen hem aan te leunen; De vroege scènes van het stuk zorgen voor een opwindende intimiteit die later wordt weggeblazen door burgerlijke controverses. Van de delicate randen van Petra's wollen sjaal (kostuums van David Zinn) tot de Rosemaling-patronen geschilderd op de witte set (ontworpen door het Dots-collectief), de productie creëert een verleidelijke en meeslepende wereld binnen het rijk van de zintuigen. Maar er was een verbluffende hinderlaag voor nodig om de moraal van het verhaal op dit moment op te heffen.
Vijand van het volk, tot en met 16 juni in het Circle in the Square Theatre in New York. twee uur. anenemyofthepeopleplay.com.
‘Organisator. Social media-nerd. Algemene communicator. Bacon-geleerde. Trotse pionier op het gebied van popcultuur.’
