Door TJ Klein | gepubliceerd
In een actie die twee van de grootste werken van Michael Crichton combineert, laten wetenschappers robotdinosaurussen voor experimentele doeleinden in het wild vrij. De stap, die eruit ziet alsof deze rechtstreeks uit de openingsact van een slasher-film is genomen, werd gedaan als een manier om jachttechnieken voor dinosauriërs te demonstreren, waarmee oude theorieën over fossiele patronen worden bevestigd. Er zijn video's van de enorme robotdinosaurus gedeeld op YouTube, waaronder een waarin het enorme wezen een nietsvermoedende sprinkhaan bang maakt met het klapperen van zijn krachtige vleugels.
Gelukkig zijn de robotdinosaurussen in kwestie groot en tamelijk log, wat betekent dat mensen die in de buurt van zogenaamde jachtgebieden wonen niet bang hoeven te zijn dat hun leven een mengeling zal worden van… Jurassic Park En Het westen In de nabije toekomst.
Wetenschappers hebben een robotachtig dinosaurusexperiment gemaakt om te beantwoorden waarom sommige dinosaurussen vleugels hadden lang voordat de evolutie hen toestond te vliegen.
De dinosaurussen die wetenschappers met robotonderdelen hebben nagebouwd, komen uit de Pinaraptora-groep, die prehistorische vogels bevat die op roofvogels lijken en klauwen hebben die uit hun vleugels steken. Onderzoekers zijn al lang verbaasd over het gebruik van deze gevederde vleugels, die tot op de dag van vandaag nog steeds de kenmerken van moderne vogels sieren.
Om een einde te maken aan hun zorgen over het gebruik van Benaraptora's vleugels, creëerde een team van ingenieurs van de Seoul National University in Zuid-Korea robotdinosaurussen met specificaties die zo veel op het echte werk leken als ze konden inschatten om het gedrag van de wezens na te bootsen. In het wild.
Hierdoor konden onderzoekers bevestigen dat de vleugels voornamelijk werden gebruikt om korte afstanden te vliegen nadat ze uit bomen of andere hoge gebieden waren gesprongen, zonder de mogelijkheid te bieden volledig te vliegen.
Dit is een theorie die wetenschappers al eeuwenlang met zich meedragen, omdat fossielen suggereren dat gevederde vleugels lang niet sterk genoeg waren om bepaalde geslachten van Benaraptora van de grond te tillen. Robotachtige dinosaurussen hebben echter meer inzicht gegeven in de jachtpatronen van Benaraptura-soorten, waarvan onderzoekers nu denken dat ze op dezelfde manier zouden hebben gegeten als moderne wegdieren.
Op zoek naar voedsel
Roadrunners, mogelijk Benaraptura, jaagden via een methode die foerageren wordt genoemd, door krachtig genoeg met hun vleugels te klapperen om hun prooi uit hoge en lage schuilplaatsen te verjagen.
Daarom is de video van robotdinosaurussen die sprinkhanen afschrikken zo belangrijk, omdat het deze jachtstrategie helpt illustreren. Natuurlijk biedt een gigantische structuur van obsidiaan op wielen weinig bevestiging van dit feit, aangezien elk groot wezen dat zich op deze manier beweegt waarschijnlijk een sprinkhaan zou inspireren om naar de heuvels te gaan.
Uit onderzoek van het team van de Seoul National University bleek echter dat 93% van de sprinkhanen reageerde op het aanvankelijk klapperen van de vleugels, terwijl slechts 47% vluchtte als de vleugels stil bleven staan.
Als we deze gegevens nog verder versterken, lijken de resultaten aan te tonen dat sprinkhanen eerder zouden ontsnappen als de robotdinosaurussen witte vlekken op hun vleugels of fladderende veren op hun staart hadden.
Terwijl wetenschappers prehistorische gegevens blijven onderzoeken op gegevens over dinosaurusbotstructuren, zijn ingenieurs de grenzen blijven verleggen van wat mogelijk is in ons moderne technologische landschap, waardoor meer van dit soort vooruitgang mogelijk is. Volgend jaar rond deze tijd hebben we misschien ons eigen robotachtige dinosaurusreservaat, compleet met de jaarlijkse evacuatie wanneer de Robo-Rex uit zijn zitstokken tevoorschijn komt en tegen een menigte wachtende mensen botst.
bron: natuur
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
