eenMONG THE De hulpmiddelen die gezondheidsfunctionarissen hebben gebruikt om COVID-19 te bestrijden, de effecten van lockdowns, maskers en vaccins zijn goed bestudeerd. De test, waarvan de impact moeilijk te meten is omdat hij samenvalt met ander anti-epidemiebeleid, heeft niet minder aandacht gekregen. Maar dankzij een grimmige natuurervaring begint daar nu verandering in te komen.
In september leek Covid te stoppen in het zuidwesten van Groot-Brittannië. Van de ene op de andere dag, de snelheid van positiviteit PCR Tests in de buurt van Bath en Bristol zijn gedaald van 3% naar 1%. Nergens anders in Engeland was er een vergelijkbare daling.
Halverwege de maand zei een lokale vrijwilligersgroep dat deze schijnbare daling mogelijk is veroorzaakt door foutieve tests. Een paar weken later vroegen de groep en lokale wetenschappers het Britse Health Security Agency (UKHSA) Onderzoeken.
Op 12 oktober UKHSA Sluiting van een laboratorium van het testbedrijf Immensa. Het bureau zei dat het bedrijf 43.000 besmette mensen ten onrechte had geïnformeerd dat ze virusvrij waren. De oorzaak van de fout is nog steeds niet duidelijk. Immensa weigerde commentaar te geven.
Toen het lab eenmaal gesloten was, steeg het aantal virusgevallen in het gebied enorm. Een woordvoerder van de premier zei dat laboratoriumfouten niet de oorzaak waren van de stijging. Op 14 november bracht Thiemo Fitzer van de Universiteit van Warwick echter een paper uit waaruit blijkt dat ze dat misschien wel hebben gedaan. Het is nog niet door vakgenoten beoordeeld, maar het levert wel overtuigend bewijs dat nauwkeurig testen inderdaad de verspreiding van het coronavirus vertraagt, door geïnfecteerde mensen te laten weten dat ze geïsoleerd moeten worden.
Om in te schatten wat er zou zijn gebeurd als de snafu er niet was geweest, bouwde de heer Fetzer een “kunstmatige controle”: een reeks gebieden waarvan het eerdere percentage vaccinaties, tests, virusgevallen en sterfgevallen overeenkwam met die in de 13 zwaarst getroffen gebieden. Het verschil was groot. Van 2 september tot 12 oktober hadden de betrokken regio’s 13.000 positieve resultaten minder dan de controlegroep. Daarna scoorden ze nog eens 21.000.
Dit betekent dat elke valse test kan resulteren in nog eens 0,6-1,6 gevallen (het bereik weerspiegelt de onzekerheid over hoeveel mensen die positief testten, eerder vals-negatieven ontvingen). Op basis van het Britse sterftecijfer komt dit neer op 400-1100 doden.
Verrassend genoeg zijn deze verliezen niet de hoogste die de heer Fetzer toeschrijft aan technische problemen. In 2020 verhinderde een spreadsheetfout dat de Britse statistiekdienst 15.000 gevallen van coronavirus rapporteerde aan contacttracers. In een eerdere studie schatte Fetzer dat 1.500 mensen stierven als gevolg.■
Bronnen: “Het meten van de epidemiologische impact van een vals-negatief: bewijs van een natuurlijk experiment”, door T. Fetzer, 2021; Nationaal Bureau voor de Statistiek
Dit artikel verscheen in het gedeelte met grafische details van de gedrukte editie onder de kop “An Immensa cock-up”
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
