TEL AVIV, Israël – Nederland heeft zaterdag het Eurovisie Songfestival 2019 in Tel Aviv gewonnen, toen de klaaglijke pianoballad “Arcade” van Duncan Lawrence werd gekroond tot kampioen van het jaarlijkse Europese concert.
De 25-jarige werd genoemd als een vroege favoriet voorafgaand aan de grote finale, maar eindigde pas derde na stemming door de professionele jury uit de 41 deelnemende landen, achter Zweden en Noord-Macedonië. Hij maakte vooruitgang dankzij de stemmen van de fans, waardoor Nederland de vijfde overwinning ooit in de competitie behaalde. Italië staat op de tweede plaats, gevolgd door Rusland, Zwitserland en Noorwegen.
“Dit betekent groot dromen. Dit betekent altijd eerst muziek”, zei Lawrence terwijl hij de trofee in ontvangst nam van de winnaar van vorig jaar, de Israëlische Netta Barzilai.
Er wordt aangenomen dat ongeveer 200 miljoen mensen over de hele wereld keken naar de spannende jaarlijkse competitie waarin 26 landen streden in de finale van de 64e editie van het Eurovisie Songfestival.
Madonna was de aantrekkelijke ster toen ze haar hoofdnummer ‘Like Apray’ ten gehore bracht ter gelegenheid van de 30e verjaardag van de release, en haar nieuwe nummer ‘Future’ van haar aankomende album ‘Madame X’. Ze betrad het podium nadat de deelnemers hun optredens hadden afgerond, kort na middernacht toen het complexe stemproces in heel Europa begon.
Om de spanning op het scherm te maximaliseren, worden artiesten gerangschikt op basis van een combinatie van stemmen van fans en professionele jurypanels. Toeschouwers kunnen niet op hun land stemmen, maar gelijkgestemde landen hebben de neiging in blokken te vervallen die hun regionale favorieten steunen, waarbij politiek en kunst samensmelten.
Het Eurovisie Songfestival werd gelanceerd in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog met als doel een verdeeld continent te genezen. In de loop der jaren is deze optocht, die de Europese eenheid symboliseert, veranderd in een over-the-top, homofobe showcase die acts uit het hele continent samenbrengt, inclusief degenen die weinig of geen connectie met Europa hebben, zoals Australië.
Israël kreeg het recht om de show te organiseren nadat Barzilai vorig jaar de competitie won met zijn aanstekelijke volkslied ‘Game’.
Deze ogenschijnlijk apolitieke gebeurtenis probeerde het Israëlisch-Palestijnse conflict te vermijden, en slaagde daar grotendeels in, ondanks de toenemende dreiging van controverse. Oproepen aan artiesten om de show te boycotten vanwege het Israëlische beleid ten aanzien van de Palestijnen hebben niet veel aandacht kunnen genereren.
Voorafgaand aan de show werd een klein protest gehouden buiten het Expocentrum in Tel Aviv, na een ander protest van muzikanten in Gaza eerder deze week. Ook de laatste raketbeschietingen richting Israël konden de intensiteit van de opwinding niet temperen.
Madonna zelf heeft te maken gekregen met oproepen van een door Palestijnen geleide campagne om niet op te treden op het evenement in Israël. Maar de Queen of Pop verwierp suggesties voor een boycot en zei dat ze “nooit zou stoppen met het spelen van muziek die past bij iemands politieke agenda”. Twee van haar dansers hielden echter Israëlische en Palestijnse vlaggen op hun rug.
Alle ogen waren gericht op de controversiële IJslandse band Hatari, die aanvankelijk de aandacht trok toen ze zeiden dat het “absurd” zou zijn om in Israël op te treden vanwege hun beleid jegens de Palestijnen. De band beloofde de schijnwerpers van het Eurovisie Songfestival te gebruiken om “het gezicht van de bezetting” bloot te leggen, maar hun live optreden van rauwe metalrock verliep zonder incidenten. Pas aan het einde van de uitzending, toen de uiteindelijke uitslag van hun stemming bekend werd gemaakt, haalden ze onder luid gejuich van het publiek de Palestijnse vlag tevoorschijn.
Voor Israël bood de enorme gebeurtenis een langverwachte gelegenheid om zijn goede gezicht te laten zien en een normaal beeld naar de wereld te projecteren. Promotieclips met een Israëlisch thema waarin alle deelnemers dansen op verschillende schilderachtige locaties in het land, werden vóór elke show uitgezonden voor een televisiepubliek dat naar verwachting groter zou zijn dan het Super Bowl-publiek.
Op het evenement zelf was een kwartet Israëlische beroemdheden aanwezig, waaronder supermodel Bar Refaeli. De Israëlische Wonder Woman Gal Gadot verscheen ook in een cameo-video. De zaal van Tel Aviv was gevuld met duizenden schreeuwende fans, terwijl tienduizenden mensen samenkwamen om naar de finale te kijken in het door de stad gesponsorde Eurovisiedorp in Tel Aviv en op openbare vertoningen elders.
Als huidige kampioen kwalificeerde Israël zich rechtstreeks voor de finale – samen met de vijf Europese landen die het evenement zwaar financierden. De overige twintig deelnemers kwalificeerden zich via twee halve finalerondes.
Het soulvolle ‘Too Late for Love’ van Zweden, gezongen door John Lundvik, stond bovenaan de stemming van de professionele jury en leek klaar om het succesvolle Eurovisierecord van Zweden voort te zetten, 45 jaar nadat de Zweedse iconen ABBA wonnen met ‘Waterloo’.
Israël heeft het Eurovisie Songfestival al vier keer eerder gewonnen en biedt het land enkele van zijn eigen culturele bezienswaardigheden. ‘Hallelujah’ werd het onofficiële nationale lied van het land nadat ‘Milk and Honey’ de wedstrijd voor Israël won toen het evenement eind jaren zeventig organiseerde, en Dana International werd een nationale held en een mondiaal transgendericoon toen ze het nummer ‘Diva’ won in 1998. Ze werd een rolmodel voor plus-size vrouwen Plus na haar overwinning vorig jaar. Ze verontschuldigde zich niet voor haar gewicht, de felle kleuren die ze droeg en de funky kippenbewegingen en -geluiden die haar handelsmerk werden.
Alle eerdere Israëlische winnaars namen zaterdag deel aan het evenement, dat Barzilai en Dana International feestelijk vierden.
‘Organisator. Social media-nerd. Algemene communicator. Bacon-geleerde. Trotse pionier op het gebied van popcultuur.’
