De onderzoekers melden dat de vorm die ze zien, C.1.2 genaamd, is verschenen in zuidelijk Afrika en in zeven andere landen in Afrika, Azië en de Stille Oceaan. Ze weten niet zeker of de constellatie van mutaties het gevaarlijker zou maken, maar het brengt wel veranderingen met zich mee die andere varianten een verhoogde overdraagbaarheid hebben gegeven en het vermogen om de reactie van het immuunsysteem tot op zekere hoogte te omzeilen.
Meer mutaties hebben betekent niet noodzakelijkerwijs meer risico – sommige mutaties kunnen het virus verzwakken en de combinatie van veranderingen beïnvloedt of het virus efficiënter wordt. Een extra mutatie kan andere effecten tenietdoen.
Maar het team – waaronder viroloog Benny Moore van het National Institute of Infectious Diseases in Zuid-Afrika – zegt dat ze het in de gaten houden.
“Deze variant werd gedetecteerd tijdens de derde infectiegolf in Zuid-Afrika vanaf mei 2021 en werd gedetecteerd in zeven andere landen in Europa, Azië, Afrika en Oceanië. Identificatie van nieuwe varianten van SARS-CoV-2 wordt vaak geassocieerd met nieuwe golven van infectie.”
“Op dit moment lijkt C.1.2 niet in omloop te komen”, voegde ze eraan toe. Ze zei dat de WHO mensen op haar website en via een persconferentie zou informeren als dat zou veranderen.
“Het monitoren en evalueren van variabelen is aan de gang en is van cruciaal belang om de evolutie van dit virus te begrijpen, in de strijd tegen COVID-19 en om strategieën aan te passen als dat nodig is”, voegde ze eraan toe. Tot nu toe, aldus Van Kerkhove, is de deltavariant nog steeds dominant.
Sommige varianten, zoals Alpha en Delta, verspreidden zich snel en werden de dominante varianten in de meeste delen van de wereld. Anderen verspreiden zich regionaal, waaronder Beta en Gamma. Anderen leken vervelend, maar veroorzaakten slechts sporadische uitbraken.
“Trotse twitterliefhebber. Introvert. Hardcore alcoholverslaafde. Levenslange voedselspecialist. Internetgoeroe.”