NL buitenlandse werknemers zien discriminatie op het werk vaker

Volgens nieuwe gegevens van het EU-statistiekbureau Eurostat hebben werknemers in Nederland van buitenlandse afkomst vaker het gevoel dat ze te maken hebben gehad met discriminatie vanwege hun buitenlandse afkomst dan enig ander land in de Europese Unie.

Het onderzoek keek naar factoren zoals geslacht, leeftijd, buitenlandse afkomst en handicap. De antwoorden waren gebaseerd op zelfperceptie en mensen konden maar één reden geven waarom ze dachten discriminatie te hebben ervaren, om te benadrukken wat volgens hen het grootste probleem was.

In de hele Europese Unie werd het hoogste percentage mensen dat het gevoel heeft gediscrimineerd te worden geregistreerd onder in het buitenland geboren werknemers of met ten minste één in het buitenland geboren ouder. Dit gold met name voor personen uit niet-EU-landen – zowel mannen (7,7%) als vrouwen (8,8%).

Werknemers van buitenlandse afkomst waren eerder geneigd te zeggen dat ze met discriminatie te maken hadden als ze in Luxemburg, Griekenland, Nederland, Finland en Noorwegen woonden.

In Nederland meldde 12,7% van de mensen van buitenlandse afkomst enige vorm van discriminatie: 9,2% zei dat het te wijten was aan hun afkomst, 1,1% hun geslacht en 0,7% hun leeftijd. Geen enkel ander land in de Europese Unie heeft een hoger percentage werknemers dat discriminatie op grond van ras meldt.

bewustzijn

De resultaten van Eurostat komen grotendeels overeen met onderzoek van Nederlandse discriminatieregistraties. “De meeste klachten over discriminatie op het werk gaan over ras”, zegt Meri Polkamp van Meldpunt Discriminatie Regio Amsterdam.

Ze zei echter: “Er kan in de Nederlandse samenleving ook meer bewustzijn zijn over acceptabel of onacceptabel gedrag, in vergelijking met andere landen zijn mensen zich bewust van hun rechten en hebben ze de neiging om meer te melden.”

Mark Kivitt van de antidiscriminatiegroep Radar benadrukte ook dat “Nederlandse werknemers met een allochtone achtergrond vaak worden gediscrimineerd op het werk”.

Bovendien mogen buitenlandse werknemers die te maken hebben met slechte werk- en huisvestingsomstandigheden geen discriminatie melden “vanwege hun precaire situatie of omdat ze niet weten waar ze de juiste instantie kunnen vinden”, zei hij.

De bazen

Miki Ripken, woordvoerster van de Nederlandse werkgeversorganisatie VNO-NCW, zegt dat het advies is om gevallen van discriminatie altijd te melden, zodat ze kunnen worden onderzocht en aangepakt.

“Het is een onderwerp dat we veel met onze leden bespreken: we willen meer bewustzijn creëren en wijzen op de voordelen van diversiteit op de werkvloer”, zegt Ripken.

“Werkgevers die geen werknemers met een andere culturele achtergrond in hun bedrijf willen, zullen zichzelf op de lange termijn te kort doen, omdat ze in deze krappe arbeidsmarkt niet voor altijd in dezelfde poel kunnen vissen”, zei ze.

De situatie in Europa

Over het algemeen was in de Europese Unie het aantal vrouwen dat zich gediscrimineerd voelt groter dan dat van mannen, omdat vrouwen vaker melding maken van discriminatie op grond van geslacht.

Ook onderwijs lijkt een rol te spelen, aangezien lager opgeleiden vaker het gevoel hadden dat zij ook gediscrimineerd werden.

De sectoren met het hoogste percentage mensen die vormen van discriminatie zien, zijn gezondheidszorg en maatschappelijk werk, openbaar bestuur, sociale zekerheid en kunst en amusement.

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Europa Straatnieuwseen nieuwscentrum over de rechten van burgers in de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk.