Het werd schrijver-regisseur Mary Clements al snel duidelijk dat een beperkte miniserie niet genoeg zou zijn om het verhaal van de inheemse familie van meerdere generaties te bevatten die de kern vormt van haar nieuwste project, ‘Bones of Crows’.
De in Vancouver geboren Dene/Métis-filmmaker zegt dat het overkoepelende verhaal aanvankelijk was opgevat als een vierdelig televisieproject, maar de plannen evolueerden naar een vijfdelige miniserie, en vervolgens weer naar een vijfdelige miniserie plus een speelfilm.
Deze twee uur durende film ging een jaar geleden in première op het Toronto International Film Festival, en deze week wordt in de kleine schermversie voor CBC en CBC Gem de personages en relaties uitgewerkt voor een uitgebreidere kijk op een inheemse familie in de loop van bijna 90 jaar. jaar.
Terwijl de film zich concentreerde op het onrustige leven van moeder Aline Spears, zegt Clements dat elke tv-aflevering van een uur ingaat op de talloze ervaringen waarmee Aline’s broers en zussen en familieleden te maken hebben, wat een kans biedt om nieuwe lagen van de impact van decennia van systemisch racisme te verkennen. .
“Deze keer zien we de verhalen van haar zus, de verhalen van haar broer en de verhalen van haar kinderen”, zegt Clements, die beide versies tegelijkertijd filmde.
“We krijgen andere perspectieven van haar familie te zien en te ademen en wat ze hebben meegemaakt en hoe dat zich tot haar verhoudt en hoe het zich verhoudt tot hun verhaal als familie-eenheid door de decennia heen.”
Het verhaal van Allen Spears begint in Manitoba in de jaren dertig, in een gelukkig, muziekrijk gezin dat plotseling uiteenviel toen zij en haar broers en zussen gedwongen werden naar kostschool te gaan en uit elkaar gingen. Als volwassene wordt Allen een codespreker uit de Tweede Wereldoorlog, trouwt en krijgt ze een gezin, maar vindt het steeds moeilijker om haar traumatische verleden en aanhoudende systemische racisme te negeren.
De grotendeels inheemse cast bestaat uit Graham Greene, Lorne Cardinal en een cameo van de ervaren documentairemaker Alanis Obomsawin.
Secwépemc-actrice Grace Dove speelt Allen in de leeftijd van 16 tot 70 jaar, en merkt op dat het filmschema niet chronologisch was, wat een extra acteeruitdaging toevoegt aan het emotioneel veeleisende materiaal.
“Dit was een ongelooflijke uitdaging, want de ene dag was ik dertig en de volgende dag zestig”, zegt ze, maar omschrijft het optreden als “de droom van elke acteur.”
“Als ik de keuze had, zou ik zeggen: ‘Dus we beginnen op mijn zestiende en gaan dan door tot ik zeventig ben, toch?’ Maar nee, op mijn eerste dag was het een heel verschrikkelijk tafereel, een heel moeilijk tafereel, heel pijnlijk voor mij, heel spannend en ik weet nog dat ik dacht: “Kom op, jongens.” Kunnen we geen beter schema weten?
Kindactrice Summer Testawich speelt de jonge Allen, terwijl de artiest die bekend staat als Carla Rae de oudere Allen speelt. Dove zegt dat ze met haar jongere en oudere tegenhangers heeft gesproken om de continuïteit te garanderen.
“Ik had een kort gesprek met de jongere versie, Summer, gewoon om haar te steunen en haar mijn keuzes te laten weten en waar ik heen ging met het personage. Maar ze is jong, dus ik kan haar voeden”, zegt ze.
“Dan herinner ik me dat Carla Rae een echte held was, ze kwam erg laat en ik heb veel van de taal geleerd. Jaren dertig en met een totaal ander[lichaamsbouw]dan de moderne persoon van vandaag.
De film en miniserie trekken duidelijke parallellen met andere gruweldaden terwijl het verhaal terugspringt in de tijd tussen verleden en heden, zoals wanneer Allens echtgenoot en zijn team een concentratiekamp in Nederland bevrijden, wat flashbacks naar zijn tijd op kostschool veroorzaakt.
Clements zegt dat ze hoopt dat deze connecties het niet-inheemse publiek zullen helpen inzicht te krijgen in de aanhoudende schade en trauma veroorzaakt door tientallen jaren van systemisch racisme, waaronder onevenredige opsluitingspercentages voor inheemse volkeren en de epidemie van vermiste en vermoorde inheemse vrouwen en meisjes.
“Sommige dingen over racisme hebben dingen die we allemaal kunnen begrijpen. Het gaat er niet alleen om wie we rechtstreeks zijn, maar we begrijpen het ook. En ik denk dat (het gaat over) het creëren van empathie tussen volkeren en niet-inheemse volkeren, zodat je inheemse mensen kunt herkennen als menselijke wezens, als echte menselijke wezens die dromen hebben en deel uitmaken van de wereld, en dat nog steeds zijn.
“Raven’s Bones” gaat woensdag in première op CBC en CBC Gem.
Films en televisie
‘Organisator. Social media-nerd. Algemene communicator. Bacon-geleerde. Trotse pionier op het gebied van popcultuur.’
