Schotland staat een nogal bizarre nederlaag te wachten terwijl Nederland zijn geluk op de proef stelt voordat het sleeën begint – 3 gesprekspunten

Het was wat een avond in Amsterdam had kunnen zijn, toen Schotland met 4-0 verloor, maar een overvloed aan eigen kansen verspeelde in de Nederlandse hoofdstad.

Het was een sterke en afgemeten start voor de Schotten, die in het eerste halfuur de betere ploeg waren. Lawrence Shankland had het beter kunnen doen met een kopbal in de 10e minuut, terwijl Ryan Christie alleen werd gered door een verbluffende redding van Mark Flecken nadat hij arriveerde en de voorzet van Billy Gilmour op de achterpaal ontmoette.

Maar losbandigheid tegen de topteams brengt onvermijdelijk kosten met zich mee, en dit was geen uitzondering op die regel. De doorbraak kwam kort voor rust toen Tijani Reynders, een £17 miljoen kostende speler van AC Milan, een schreeuw slaakte, vanaf 25 meter afstand in de rechterbovenhoek van Angus Gunn schoot en zijn ploeg vanuit bijna niets de leiding bezorgde.

Het hadden twee doelpunten moeten zijn voor de gastheren in de 50e minuut, maar het was een van de meest opvallende doelpunten van Angus Gunn toen hij zich naar links wierp om Memphis Depay te ontzeggen. John McGinn en Christie hadden het beter moeten doen met kopballen aan de andere kant, voordat de beste kans van de wedstrijd voor Lawrence Shankland kwam, die één-op-één met Flecken achterbleef nadat McTominay de bal van Nathan Ake had gewonnen.

Iedereen die dit seizoen naar Hearts heeft gekeken, zou tegen de tijd dat het voorbij was een hypotheek op hem hebben gehad, maar zou nachtmerries hebben gehad over het feit dat hij zijn kalmte verloor en de lat raakte. Naarmate het eerste uur verstreek, ontstond er in Amsterdam een ​​duidelijk thema.

De Nederlanders draaiden de zaken vervolgens om, en hoewel hun eerste doelpunt een onstuitbare schittering was, was er niets vergelijkbaars in hun tweede. Het was zo makkelijk als je wilt, want Cody Jacobo kwam vanaf links binnen en gaf de bal door aan Gini Wijnaldum, die zo vrij was als een vogel in het strafschopgebied om de bal binnen te schuiven.

Wissels na het uur zorgden ervoor dat Schotland uit hun ritme raakte, terwijl de introducties van Donyell Malen en Wout Weghorst het niveau van de Nederlandse prestatie naar een hoger niveau brachten. Weghorst voegde een derde toe voordat Malen de vierde naar huis kopte en Schotland aan de verkeerde kant van een score achterliet die volkomen oneerlijk was in de spelbalans. Er valt veel uit te pakken, hier zijn de drie gesprekspunten.

Les geleerd

Meer dan welke andere vriendschappelijke wedstrijd dan ook waarin hij speelde, beschouwde Clarke deze wedstrijd als een duidelijke maatstaf voor waar we stonden vergeleken met de beste teams ter wereld. Het is niet overdreven om te zeggen dat hij, ondanks zijn resultaat, enorm aangemoedigd zal worden.

De Nederlanders staan ​​op de vierde plaats in Europa en op de zesde plaats op de planeet, maar de manier waarop Clarke's soldaten de bal lange tijd sloegen zorgde ervoor dat ze schaduwen achtervolgden. Hun vermogen om balbezit te behouden en te bevorderen tegen een hoge druk was soms verbazingwekkend. In het eerste uur waren er in ieder geval geen paniekerige lange ballen. In plaats daarvan waren er gecontroleerde en gerepeteerde passages die de Nederlanders niet konden bijhouden.

Pakken en wisselingen de klok rond zorgden voor wat leek op een ware generale repetitie voor het competitieve evenement en veranderden het in een glorieuze trainingswedstrijd, waarbij de wending de wedstrijd tegen de Schotten scheef trok. Toen de huiseigenaren eenmaal opschepten, gaven ze niet terug, draaiden de schroef aan en leerden ons een lesje.

Vaak is het verschil tussen de beste teams en de rest het vermogen om op de juiste momenten risico's te nemen en wedstrijden te beslissen. Schotland had er alleen al in het eerste uur minstens vijf, en toen het schot van Shankland in de 62e minuut terugkaatste op de lat, leerde Clarke daar waarschijnlijk waar zijn ploeg zich moest verbeteren als ze het serieus zouden verwarren met de grote honden. . Iedereen die de wedstrijd hier van begin tot eind heeft gezien, zou de anomalie hebben gezien die zich heeft voorgedaan, maar toch was het een harde les in het voetbalniveau waarin Schotland wil concurreren: als je je kans niet grijpt, is dit wat er kan gebeuren .

Kan Shanks de zaken omdraaien?

Misschien, maar vanavond. Clark beloofde dat hij hierover een verrassing in petto had, en toen de teampapieren verschenen, had je je bril niet nodig om te weten wat ze waren. Lawrence Shankland heeft zijn eerste internationale optreden in achttien maanden gemaakt, een welverdiende prestatie gezien het ongelooflijke seizoen dat hij bij Tynecastle beleeft. Helaas voor een Georgische commandant zal hij maar om één ding herinnerd worden: Welke mist.

Zijn grote internationale moment kwam toen McTominay's hoge pers hem uit het niets een gouden kans gaf. Het was een wedstrijd waarin je gewoon je nummer negen nodig had om tegen de topploegen te spelen, en toen hij zijn kalmte verloor en de lat raakte, heeft hij misschien de startpositie van Duitsland voor zijn ogen zien flitsen.

Hij was uiteraard niet de enige Schot die een grote kans miste. In feite had elk van de startende vijf minstens één speler die ze graag terug zouden willen halen, en dat is terug te voeren op slechts één van die spelers. Die Avonden voor het doel. Maar als je je kansen niet waagt, heb je je belangrijkste spits nodig als de man die opstaat en de doorbraak maakt. Shankland heeft een net zo goede kans als wie dan ook om de beste te worden als Duitsland komt, maar hij zal in de resterende vriendschappelijke wedstrijden moeten laten zien dat dit, wat zijn internationale prestaties betreft, eerder uitzondering dan regel is.

Geen Fergie, geen feest

Nu Callum McGregor door een blessure buitenspel stond, waren velen van mening dat Lewis Ferguson de voor de hand liggende verandering was die teweeggebracht moest worden. Hij heeft geduldig op zijn kans gewacht, en zijn vorm bij Bologna zou zeker de moeite waard zijn geweest als Clarke had besloten hem hier de knipoog te geven. Maar in plaats daarvan trok McTominay zich terug in een meer conservatieve rol naast Gilmour, waarbij McGinn en Christie aandrongen om Shankland aan de top te steunen.

Clarke was duidelijk van mening dat het feit dat Shankland zijn eerste start in achttien maanden kreeg genoeg van een curveball was zonder een nieuw raadsel op het middenveld in de mix te gooien, en het eerste deel van het optreden in Amsterdam bewees dat hij grotendeels gelijk had. McTominay en Gilmour hebben er na de afwezigheid van McGregor uitgezien als een stabiel en evenwichtig duo, en de opstelling van Ferguson in de Nederlandse hoofdstad, die op internationaal niveau relatief onervaren is, heeft de boel misschien onnodig op zijn kop gezet.

Hij werd ingezet voor het laatste halfuur, maar op dat moment was de wedstrijd veranderd van wat leek op een echte trainingswedstrijd voor de finale in een glorieuze trainingswedstrijd. Verandering na verandering aan beide kanten betekent dat de laatste dertig wedstrijden hier geen echte fase zijn geweest om een ​​potentiële game-changer te testen, en je zou denken dat de echte test voor Ferguson ergens in de resterende drie vriendschappelijke wedstrijden zal komen.

Het was echter een dag waarop Schotland te veel kansen creëerde, geen daarvan omzette en uiteindelijk verloor. Had de hoogst scorende Schot in de Italiaanse voetbalgeschiedenis een verschil kunnen maken? Dat is nog iets waar Clark rekening mee moet houden als hij vooruitdenkt aan de finale.