Een paar kilometer verderop begonnen natuurkundige Robert Dick van de Universiteit van Princeton en zijn studenten de omstandigheden te onderzoeken waaronder het universum zou kunnen zijn ontstaan, als het echt een begin had gehad. Ze concludeerden dat een dergelijke grote explosie heet genoeg zou moeten zijn om thermonucleaire reacties, bij miljoenen graden, in stand te houden, om de zware elementen uit oerwaterstof te kunnen vervaardigen.
Ze beseften dat deze energie er nog steeds moest zijn. Maar naarmate het heelal uitdijde, zou de oorspronkelijke vuurbal zijn afgekoeld tot een paar graden Kelvin boven het absolute nulpunt, wat, zo berekenden zij, kosmische straling in het microgolfgebied van het elektromagnetische spectrum zou plaatsen. (De groep wist niet, of vergat, dat dezelfde berekening twintig jaar eerder was uitgevoerd door natuurkundige George Gamow en zijn medewerkers aan de George Washington University.)
Dr. Dick heeft twee afgestudeerde studenten gerekruteerd – David Wilkinson, een getalenteerde instrumentalist, en James Peebles, een theoreticus – om te proberen deze microgolven te detecteren. Terwijl de groep bijeenkwam om over een plan van aanpak te beslissen, ging de telefoon. Het was dokter Penzias. Toen Dr. Dick ophing, wendde hij zich tot zijn team. Hij zei: “Jongens, we zijn zojuist het doelwit geweest.”
De twee teams ontmoetten elkaar en schreven twee artikelen, die achter elkaar zijn gepubliceerd in Physical Review Letters. De Bell Labs-groep beschreef het radiogeluid, en de Princeton-groep suggereerde dat het de overgebleven warmte van de oerknal zou kunnen zijn – “misschien denkt elke partij dat wat we deden goed is, maar de andere partij misschien niet”, zegt Dr. zei Wilson.
Hij voegde eraan toe: “Ik denk dat Arnold en ik het idee open wilden laten dat er een andere bron van de hype was.” “Maar dat ging natuurlijk niet.”
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
