Het niet zien van een zwart gat kan als zijn grootste kracht worden beschouwd. Door het weefsel van de ruimte absorberen deze stille monsters elke druppel licht die in hun zwaartekrachtpulsen valt, bevolken deze stralen uit het zichtbare universum en wachten in de duisternis tot een hulpeloze ster verschijnt. Dan vallen ze aan.
Nu hebben wetenschappers dat aan NASA aangekondigd De Hubble-ruimtetelescoop heeft ontdekt wat daarna komt In zo’n kosmische nachtmerrie – ook wel een getijdenverstoring genoemd – voedt een zwart gat zich met zijn prooi of “accumuleert” een ster. Astronomen deelden het nieuws donderdag tijdens een bijeenkomst van de American Astronomical Society.
“Normaal gesproken zijn deze gebeurtenissen moeilijk op te merken. Je krijgt waarschijnlijk enkele waarnemingen aan het begin van de storing als het echt helder is”, zegt Peter Maksim van het Centrum voor Astrofysica | Harvard en Smithsonian, in een verklaring. “We zagen dit vroeg genoeg om het te kunnen observeren in zeer intense accretiefasen van zwarte gaten.”
Gevangen in de dodelijke omhelzing van de zwaartekracht, werd de bolvorm van deze ster gevangen en veranderde met kracht in een gedraaide draad van gloeiende materie. Voor de glazige ogen van Hubble versnipperde de ster zo hard dat hij leek op een kronkelende werveling van feeënstof, die zijn roofdier in de val lokte en een vlammende staart achterliet om de lege leegte van de ruimte te verlichten.
Toepasselijk wordt dit soms een zwart gat genoemd.spaghettislierten“Het is van belang omdat zelfs de sterkste objecten die de pech hebben om in de buurt van een krater van de zwaartekracht te lopen, worden gereduceerd tot dunne, dunne stukjes.
Deze reeks illustraties van kunstenaars laat zien hoe een zwart gat een passerende ster kan verslinden. 1. Een gewone ster passeert een superzwaar zwart gat in het centrum van de melkweg. 2. De buitenste gassen van de ster worden in het zwaartekrachtveld van het zwarte gat getrokken. 3. Een ster wordt uit elkaar gescheurd als getijdenkrachten hem wegtrekken. 4. Het stellaire overblijfsel wordt in een cirkelvormige ring rond het zwarte gat getrokken en zal uiteindelijk terugvallen in het zwarte gat, waarbij een enorme hoeveelheid hoogenergetisch licht en straling wordt uitgezonden.
NASA, ESA, Leah Hostack (STScI)
Ondertussen zuigt het donut-opslokkende zwarte gat van de ster – op dit moment wetenschappelijk genoemd – de gassen van de bol aan en spuwt tegelijkertijd materiaal uit alsof het de botten zijn van een stevig kippendiner. Voor de context wordt aangenomen dat deze aflevering onze maat heeft geheel Zonnestelsel.
Maxim zei: “We kijken ergens op de rand van die taart. We kijken naar stellaire winden van het zwarte gat die over het oppervlak vegen en op ons worden geprojecteerd met 20 miljoen mijl per uur”, wat zich vertaalt naar 3 procent van de snelheid van licht.
Het is niet alleen enorm omdat het, nou ja, totaal verbazingwekkend is – maar ook omdat sterrenstelsels met stille of stille zwarte gaten zoals die geanalyseerd door Hubble naar verwachting slechts eens in de 100.000 jaar een ster zullen verslinden.
“We zijn nog steeds onze hersens aan het pijnigen rond het evenement,” zei Maxim.
Een simulatie van een ster die aan stukken wordt gescheurd nadat hij een zwart gat nadert.
DESY, Wetenschapscommunicatielab
Maar het ziet er niet uit als een Hollywood-film
Voor de duidelijkheid: Hubble niet letterlijk Leg snapshots vast van alles wat er in realtime gebeurt. Dus nee, dit zwarte gat leek in niets op een interstellaire leviathan vanuit het oogpunt van de reikwijdte.
Ik bedoel, deze hele situatie vond tenslotte plaats op 300 miljoen lichtjaar afstand van de aarde – wat ook betekent dat het ongeveer 300 miljoen jaar geleden gebeurde, en toch bereikte het licht van de gebeurtenis onze planeet net, dus we zien het in wat we noemen ‘het heden’.
Wat Hubble deed om deze scène vast te leggen, stelt wetenschappers echter grotendeels in staat om af te leiden wat het is Zal zijn Het voelt alsof we op de een of andere manier kunnen zien hoe de details zich ontvouwen als een film.
De sterke ultraviolette gevoeligheid van de telescoop was in staat om het licht te bestuderen dat werd gedragen door de verbrijzelde ster die duizenden jaren terug naar de aarde was gereisd, en in wezen konden astronomen al die lichtsignalen volgen om uit te zoeken hoe de ster draaide, gerimpeld en gerimpeld toen hij omkwam .
Je kunt hieronder een visualisatie van het evenement bekijken, volgens de berekeningen van het team.
“Er zijn nog steeds heel weinig getijdengebeurtenissen waargenomen in het ultraviolet gezien de observatietijd. Dat is echt jammer, want er is veel informatie die je uit de ultraviolette spectra kunt halen”, zegt Emily Engelthaler van het Center for Astrophysics | Harvard en Smithsonian, in een verklaring. “We zijn verheugd dat we deze details kunnen krijgen over wat het puin aan het doen is. Getijdengebeurtenissen kunnen ons veel vertellen over een zwart gat.”
Het evenement, officieel AT2022dsb genoemd, werd op 1 maart 2022 vastgelegd door een netwerk van telescopen op de grond, de Instrumental Supernovae Sky Survey.
Dat wekte de interesse van Hubble-astronomen, die onmiddellijk actie ondernamen om te proberen zo lang mogelijk ultraviolette gegevens over de gewelddadige getijdenverstoring te krijgen, om zoveel mogelijk informatie te verkrijgen over de evolutie van de ster terwijl deze versnipperd raakte door het zwarte gat. .
“Je scheurt de ster uit elkaar en dan krijg je dit materiaal dat zijn weg vindt naar het zwarte gat. En dus heb je modellen waarvan je denkt te weten wat er aan de hand is, en dan krijg je echt wat je ziet, ” zei Maxim. “Dit is een opwindende plek voor wetenschappers om te zijn: precies op het snijvlak van het bekende en het onbekende.”
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
