Twee decennia lang hebben onderzoekers hersenbeeldvormingstechnologie gebruikt om te proberen te bepalen hoe de hersenstructuur en -functie van een persoon verband houdt met een reeks psychische aandoeningen, van angst en depressie tot zelfmoordneigingen.
Maar de nieuw papier, Woensdag gepubliceerd in het tijdschrift Nature, roept het de vraag op of veel van dit onderzoek daadwerkelijk valide resultaten oplevert. De auteurs van het artikel ontdekten dat veel van deze onderzoeken meestal minder dan twintig deelnemers bevatten, die te verlegen zijn over het aantal dat nodig is om betrouwbare resultaten te bereiken.
“Je hebt duizenden individuen nodig”, zegt Scott Marek, een psycholoog aan de Washington University School of Medicine in St. Louis en auteur van het onderzoekspaper. Hij beschreef de bevindingen als een “darmslag” voor pilootstudies die beeldvorming gebruiken om de geestelijke gezondheid beter te begrijpen.
Studies die gebruikmaken van MRI-technologie temperen hun conclusies meestal met de waarschuwing dat de steekproefomvang klein is. Het werven van deelnemers kan tijdrovend en duur zijn, variërend van $ 600 tot $ 2.000 per uur, zei Dr. Nico Dozenbach, een neuroloog aan de University of Washington School of Medicine en een andere auteur op het papier. Hij voegde eraan toe dat het gemiddelde aantal proefpersonen in onderzoeken naar geestelijke gezondheid met behulp van hersenbeeldvorming ongeveer 23 is.
Maar de Nature-paper laat zien dat gegevens van slechts twintig mensen over het algemeen onvoldoende zijn om betrouwbaar te zijn en in feite resultaten kunnen opleveren die “aanzienlijk overdreven” zijn, zei Dr. Duesenbach.
Voor hun analyse onderzochten de onderzoekers drie van de grootste onderzoeken die hersenbeeldtechnologie gebruiken om conclusies te trekken over de hersenstructuur en geestelijke gezondheid. Alle drie de onderzoeken zijn aan de gang: The Human Connectome Project, met 1.200 deelnemers; Studie van Adolescent Brain Cognitive Development, of ABCD, met 12.000 deelnemers; en de UK Biobank Study, met 35.700 deelnemers.
De auteurs van het Nature-paper keken naar subsets van gegevens binnen die drie onderzoeken om te bepalen of de kleinere plakjes misleidend of “reproduceerbaar” waren, wat betekent dat de resultaten als wetenschappelijk geldig kunnen worden beschouwd.
Zo wordt in het ABCD-onderzoek onder meer onderzocht of de dikte van de grijze stof van de hersenen te koppelen is aan geestelijke gezondheid en probleemoplossend vermogen. De auteurs van het Nature-paper keken naar kleine subgroepen binnen de grote studie en ontdekten dat de subgroepen onbetrouwbare resultaten opleverden in vergelijking met resultaten verkregen door de volledige dataset.
Aan de andere kant ontdekten de auteurs dat wanneer resultaten werden verkregen uit steekproeven met enkele duizenden mensen, de resultaten vergelijkbaar waren met die in de volledige dataset.
De auteurs voerden miljoenen berekeningen uit met verschillende steekproefgroottes en honderden hersengebieden die in de verschillende hoofdonderzoeken werden onderzocht. De onderzoekers ontdekten herhaaldelijk dat subsets van gegevens van minder dan enkele duizenden mensen geen resultaten opleverden die consistent waren met die in de volledige dataset.
Dr. Marek zei dat de bevindingen van het artikel “absoluut” van toepassing zijn op de geestelijke gezondheid. Hij merkte op dat andere gebieden, zoals genomica en kankeronderzoek, hun eigen berekeningen hebben met de limieten van kleine steekproefomvang en een koerscorrectie hebben geprobeerd.
“Mijn voorgevoel gaat meer over demografie dan over al die velden,” zei hij.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
