Vader bouwt exoskelet om zijn rolstoelgebonden zoon te helpen lopen

Vader bouwt exoskelet om zijn rolstoelgebonden zoon te helpen lopen

PARIS (Reuters) – “Sta op, robot.” Oscar Constanza (16) geeft langzaam maar zeker het bevel. Een grote band die om zijn lichaam is vastgemaakt, tilt hem op en begint te lopen.

Het exoskelet, vastgebonden aan zijn schouders, borst, taille, knieën en voeten, stelt Oscar – die een genetische neurologische aandoening heeft waardoor zijn zenuwen niet genoeg signalen naar zijn benen hebben – in staat door de kamer te lopen en zich om te draaien.

“Vroeger had ik iemand nodig om me te helpen lopen… en het geeft me een onafhankelijk gevoel”, zei Oscar, terwijl zijn vader Jean-Louis Constanza, een van de oprichters van het bedrijf dat het exoskelet maakt, toekeek.

“Op een dag zei Oscar tegen me: pap, je bent een robotingenieur, waarom maak je geen robot waarmee we kunnen lopen?” Hij herinnert zich zijn vader, die sprak op het Wandercraft-hoofdkwartier in Parijs.

“Over tien jaar zullen er niet of veel minder rolstoelen zijn”, zei hij.

Andere bedrijven over de hele wereld maken ook exoskeletten, die wedijveren om ze zo licht en bruikbaar mogelijk te maken. Sommigen richten zich op het helpen van gehandicapten met lopen, anderen op een reeks toepassingen, waaronder het minder belastend maken van staan ​​voor fabrieksarbeiders.

Constanza zei dat het exoskelet van de Wandercraft, een extern frame dat de beweging van het lichaam ondersteunt maar ook nabootst, is verkocht aan tientallen ziekenhuizen in Frankrijk, Luxemburg en de Verenigde Staten voor 150.000 euro ($ 176.000) per stuk.

Ze kunnen niet door particulieren worden gekocht voor dagelijks gebruik – dit is de volgende fase waar het bedrijf aan werkt. De ingenieurs van Wandercraft zeiden dat het persoonlijke skelet veel lichter zou moeten zijn.

READ  Het nieuwe ICE-programma stelt gezinnen die asiel zoeken onder een avondklok

Buiten Parijs probeerde de 33-jarige Kevin Peet, die 10 jaar geleden niet meer kon lopen bij een fietsongeluk, door zijn appartement te lopen met de afstandsbediening in zijn hand.

“Uiteindelijk is het hetzelfde: in plaats van dat informatie van de hersenen naar de benen gaat, gaat het van de afstandsbediening naar de benen”, zei hij, voordat hij het avondeten klaarmaakte en van de keuken naar de woonkamer liep.

(Rapportage door Yiming Wu) Door Ingrid Melander; Bewerking door Janet Lawrence

Onze criteria: Thomson Reuters Vertrouwensprincipes.

You May Also Like

About the Author: Nanko Otterman

"Trotse twitterliefhebber. Introvert. Hardcore alcoholverslaafde. Levenslange voedselspecialist. Internetgoeroe."

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *