Van Andhra Pradesh tot Auckland tot Amsterdam – Teja Nidamanuru’s reis naar het WK 2023

De geur van tomaten Baboe (een soort betekenaar) wekt een kinderlijke opwinding op bij Teja Nidamanuru. Hij had een lange trainingsdag in Bengaluru, waar het eind augustus verrassend heet was, en had zin in pittig Indiaas eten als avondeten. Het is een geschenk aan de plek van zijn roots in India.

De 29-jarige Nidamanuru komt uit Vijayawada in de Zuid-Indiase deelstaat Andhra Pradesh, bekend om zijn pittige keuken, en is momenteel in het land om Nederland te vertegenwoordigen op het WK. En als hij op 6 oktober in Hyderabad het veld betreedt tijdens de toernooiopener tegen Pakistan, zal zijn familie hem voor het eerst zien spelen.

Zijn grootmoeder van moederskant, die volgens hem beloofde hem van veel dingen te voorzien Baboeen zal tot de aanwezigen behoren. Het zal een nieuw hoofdstuk inluiden in een veelbewogen reis die hem naar Auckland, Amsterdam en Harare heeft gebracht.

Op een hete junimiddag in de hoofdstad van Zimbabwe, tijdens een WK-kwalificatiewedstrijd eerder dit jaar, ontketende hij een bloedbad op de West-Indische bowlers en scoorde een 76-ball 111 van nummer 5 – de snelste ODI-honderd ooit voor Nederland – om zijn ploeg te helpen. kracht door. Een gelijkspel in hun zinderende achtervolging van 375, voordat de heldendaden van Logan van Beek in de Super Over een spannende overwinning bezegelden voor iedereen, behalve hun ticket voor het WK.

“Het is surrealistisch om hier te zitten praten over spelen op het WK”, zegt Nidamanoro, terwijl hij van een warm drankje nipt. artiest. Dit kan deels komen doordat een verhuizing naar Nederland geen deel uitmaakte van zijn plan toen hij in de zomer van 2019 voor het eerst in het land aankwam om clubcricket te spelen.

Nidamanoro woonde in Oakland, een stad waar hij naartoe verhuisde toen hij acht was toen zijn moeder daar een baan aannam als dialysetechnicus. Na school voltooide hij een dubbele major in sportmanagement en marketing, terwijl hij ook cricket speelde.

Hij maakte zijn Lijst A-debuut voor Auckland in 2018, nadat hij cricket in de leeftijdsgroep had gespeeld naast de huidige Nieuw-Zeelandse internationals Mark Chapman, Kyle Jamieson en Glenn Phillips. Maar toen Nidamanuru er niet in slaagde door te dringen tot de gelederen van de centraal gecontracteerde spelers van Nieuw-Zeeland, zocht hij elders naar kansen. Op dat moment hielp een makelaar hem te tekenen bij de Kampung Cricket Club in Amsterdam.

“Ik had mijn opdracht van zes maanden in Amsterdam afgerond en was in India voor een kort bezoek aan mijn familie op weg naar Auckland toen ik een telefoontje kreeg dat mijn leven veranderde”, zegt Nidamanuru.

“Het was van iemand die ik via een wederzijdse connectie ontmoette. Later kwam ik erachter dat hij een amateur-cricketspeler was tegen wie ik in Amsterdam speelde. Hij was toevallig de CEO van een bedrijf genaamd StrateX. Tijdens een informeel gesprek achteraf bij een van onze wedstrijden, Ik vertelde hem over mijn opleidingsachtergrond en waar ik vandaan kwam.” Ik kwam binnen, vroeg om mijn CV en stuurde het hem uit beleefdheid.

“En nu zit hij hier aan de telefoon en zegt: ‘Ben je blij om in Nederland te werken?’ Ik was verschillende manieren aan het verkennen omdat ik geen clubcricketspeler was in Nieuw-Zeeland, dus stemde ik ermee in, verliet mijn volgende vlucht naar Nieuw-Zeeland en zodra het papierwerk binnenkwam, heb ik een vlucht terug naar Amsterdam geboekt.’

Het is een vreemd toeval dat een visum voor vakmensen, en niet een sportvisum, Nidamanoro hielp zijn cricketdroom in Nederland te verwezenlijken. Hij zegt dat het werk een uitlaatklep was om zichzelf een vangnet te geven en zichzelf financieel veilig te stellen voordat hij terugkeerde naar cricket.

“Ik heb nu waardevolle ervaring opgedaan in de startup-omgeving, waarbij ik veel hoeden heb gedragen”, zegt hij. “Het heeft mij levenservaring opgeleverd.

“Het had niets met sportmarketing te maken, maar juist door mijn opleiding ben ik bij het Nederlandse elftal terechtgekomen. Toen ik er eenmaal van had geproefd, dacht ik: misschien kan ik wel internationaal cricket spelen.” “Het was een zware weg, maar vandaag lijkt het de moeite waard.”

Nidamanoro huilt als hij terugdenkt aan de offers die zijn moeder voor het gezin heeft gebracht. “Het leven van mijn moeder was moeilijk. Mijn ouders scheidden toen ik heel jong was, kort nadat we naar Nieuw-Zeeland kwamen. Mijn moeder hertrouwde, maar ook dat ging niet goed, dus keerde ze terug naar India. Ik heb alleen in Nieuw-Zeeland gewoond sinds ik 16 jaar oud ben.

“Ik moest al op heel jonge leeftijd opgroeien. Ik deelde een appartement met een 16-jarige, betaalde mijn eigen rekeningen, en ik had een parttime baan. Ik moest een manier vinden om te overleven. Gelukkig, Dat is mij gelukt.” “Vrienden die als familie waren. Als ze niet hadden aangedrongen op studeren, zou ik hier niet zijn.”

Nidamanuru kwalificeerde zich in mei vorig jaar voor de Nederlandse selectie en sloeg een indrukwekkende halve eeuw tijdens zijn ODI-debuut tegen West-Indië. Tussen zijn vestiging in het land en zijn pogingen om aan de kwalificatiecriteria te voldoen, werkte hij zich op naar de top, waar hij opviel met honderd wedstrijden tegen een team dat werd gecoacht door de voormalige Nederlandse aanvoerder Peter Sellar.

“Na die wedstrijd sprak ik met Peter over mijn wens om voor Nederland te spelen als de kans zich voordeed”, zegt Nidamanoro. “Hij sprak met Ryan Campbell [head coach at the time] Hij liet mij meedoen met de groep. Hij nodigde mij uit voor de wintertraining in 2021, waar ik speelde naast Bas de Leyde, Scott Edwards en Max O’Dowd, die ik kende uit Nieuw-Zeeland omdat hij daar op jonge leeftijd ook met zijn gezin was geëmigreerd. In zekere zin kende ik de meeste spelers al voordat ik debuteerde in het eerste elftal, dus dat heeft mij geholpen.”

Toen cricket van start ging, merkte Nidamanuru dat hij met zijn werk moest jongleren, wat steevast leidde tot lange dagen van soms wel 16 of 17 uur. Hij zegt dat de laptop altijd zijn metgezel is. Het ligt zelfs op onze tafel tijdens het interview.

Twee maanden geleden bood het Nederlands Cricket Bestuur (KNCB) hem de mogelijkheid om voor hen op administratief vlak te gaan werken. Hij zegt dat het hem in staat heeft gesteld een “beter evenwicht” te bereiken, omdat het bestuur begrijpt hoeveel moeite er in het trainen voor internationale cricket zit. Momenteel heeft hij twee contracten: een speelcontract en een contract voor zijn leidinggevende functie, waardoor hij in Nederland kan wonen.

“In Nederland zijn er momenteel maar drie van hen die hun brood verdienen met het spel”, zegt hij. “Wat cricket betreft heb ik een zomercontract, waarmee ik vijf maanden loon krijg. Daar zijn de brandstof, de reiskosten en wat maaltijden in te dekken, maar dat is niet genoeg om in mijn levensonderhoud te voorzien. Daarom gaan veel Nederlanders naar Engeland. cricket spelen, Paul van Meekeren, Roelof van der Merwe, Colin Ackerman, De Leyde – ze hebben allemaal een contract.

“Cricket in Nederland moet worden versterkt, de structuren moeten groeien. Ik ben nu toegetreden om hun cricketprestaties te leiden, de zaken vanuit een strategische kant te bekijken en strategieën te ontwikkelen om de sport te laten groeien, trajecten te ontwikkelen en samen te werken met oudere spelers. ” “Performancemanager en leidinggevenden. Als speler heb ik overzicht over alles en kan ik op verschillende manieren een bijdrage leveren.”

Op het veld zweert Nidamanoro bij een filosofie genaamd Spirit, die volgens hem langzaamaan het modewoord van het WK-team wordt. “Het vertegenwoordigt: onbaatzuchtigheid, eigenaarschap, eenheid en leren. We zijn allemaal gepassioneerd door het spel, net als jij in India of waar dan ook.

“Je kunt het affiliate cricket noemen; [but] Voor ons is het een net zo belangrijk spel als we ooit zullen spelen. Bij gekoppelde cricket staat er altijd iets op het spel als we spelen, of het nu een kwalificatiewedstrijd of een bilaterale wedstrijd is. Dat is het soort cultuur dat we het afgelopen jaar hebben geprobeerd te creëren tijdens de T20 World Cup-campagne in Australië. We zijn erg trots op hoe iedereen heeft gewerkt met de weinige middelen die we hadden. Wel hebben we belangrijke resultaten kunnen boeken en dat willen we nu consequenter doen.”

Nidamanoro’s directe doel is het WK, waar hij “als een gek heeft getraind”. Aflaten, zoals het zich tegoed doen aan rijk Indiaas eten, zijn op dit moment zeldzaam. Hij haalt inspiratie uit het fysieke regime van spelers als Virat Kohli. “Ik denk dat dit soort toewijding het verschil maakt tussen goed en geweldig”, zegt hij.

“Ik ben er klaar voor om alles te doen wat ik kan om Nederland te helpen winnen. Ik wil er absoluut op uit en een onvergetelijk WK beleven. Ik hoop dat dit het begin is van iets groots voor Nederland. Ook hebben we de finale bereikt van het WK.” T20 Wereldbeker in West-Indië en de Verenigde Staten van Amerika volgend jaar. Het laat zien hoeveel je met toewijding kunt bereiken.”

Als we ons gesprek beëindigen, krijgt Nidamanuru van het restaurantpersoneel een verleidelijk assortiment desserts gepresenteerd. ‘Nee, alles gaat goed, bedankt,’ zegt hij.

“Discipline, discipline! Na het WK blijf ik in India om mijn familie in Vijayawada te bezoeken. Ik zal ze dan meenemen. Op dit moment kan ik niet wachten om aan de slag te gaan.”