Vier observaties van het onbesliste 2-2 gelijkspel van Duitsland in de Nations League tegen Nederland

De aura verdween

Wie zegt dat niemand zich bekommert om de Volkenbond? Vanaf het moment dat het Nederlandse volkslied begon te spelen, gonsde het van het leven in het Johan Cruijff-stadion. Zoals het nu is, is dit niet het opwindende thuisteam van EURO 2024 of het dominante team dat Hongarije afgelopen weekend met 5-0 versloeg, maar het op een na meest zelfverzekerde team in een vijandig stadion.

Dit Nederlandse team bewees zijn kwaliteiten tijdens de wedstrijd. Zelfs al eerder AC MilaanWinst Tijjani Reijnders zorgde in de tweede minuut voor een verbluffende openingsslag toen de Nederlandse pers Duitsland op zijn kop zette – zich in de opbouw in hoekschoppen, wanhopige spelingen en onvoorspelbare cross-field passes ter verdediging. Wat de Nederlanders misschien misten aan algehele teamkracht, compenseerden ze met initiatief en lichamelijkheid.

Tijdens de rust droeg Joshua Kimmich een gescheurde overhemdkraag en kreeg Denis Undau een klap op zijn neus.

Het halfvolle glas geeft aan dat dit een goede gewoonte is voor Duitsland, dat deze horrorshow al vele malen eerder heeft meegemaakt, maar tegen vastberaden tegenstand met 1-0 moest verliezen. De veerkracht die de Duitsers toonden in hun terugvechten – bezwijken voor een welverdiend tweede bod na golven van Nederlandse druk om de tweede helft met een 2-1 voorsprong te beginnen – was op zijn minst gedeeltelijk geruststellend.

Het komt er echter op neer dat Duitsland zijn eerste wedstrijd na het EK tegen de topcompetitie met meer vragen dan antwoorden verliet.

Beveiliging die de aandacht trekt

Beide teams wisselden tijdens de rust een centrale verdediger. Ronald Koeman verving voormalig Bayern München-verdediger Matthijs de Ligt na een vreselijke vertoning, en Julian Nagelsmann verwijderde het huidige Bayern-transferdoel Jonathan Thaw.

Het is moeilijk om meteen de vinger te leggen op wat er mis was met de Duitse verdediging. Tha en centrale verdediger Niko Schlotterbeck (Borussia Dortmund) werden willekeurig uit positie getrokken door Nederland, dat gemakkelijker verticaal of in transitie speelde. De aanvallende agressie van Duitsland prikte vaak, waarbij de minder snelle Robert Andrich (Bayer Leverkusen) – nominaal de meer verdedigende middenvelder in het nieuwe dubbelcentrum – het veld opkwam en verschillende keren vruchteloos achter de Nederlandse baldragers aan moest rennen.

Maar afgezien van de tactiek is het gewoon geen veelbelovend scenario. Zowel Tah als Schlotterbeck verloren op belangrijke momenten hun concentratie – op een gegeven moment zag Tah eruit alsof hij sliep terwijl hij de Nederlandse aanvaller Brian Probury in de overgangsfase opspoorde, waardoor laatstgenoemde in de Duitse 6-box kon komen – en dit is voor geen van beiden iets nieuws.

Ook de afwezigheid van Manuel Neuer is voelbaar. FC Barcelona Nummer 1 Marc-Andre ter Stegen was op zichzelf al een geweldige schotstopper, maar Neuer bracht een branie – vooral in de aanloop – die gewoon niet meer bestaat. Duitsland heeft op zijn minst soliditeit achterin nodig. Misschien zien we Waldemar Anton in de toekomst nog eens.

Het middenveld is MIA

De meest opvallende wissels van Nagelsmann kwamen halverwege de tweede helft, toen hij zijn hele middenveld-spil veranderde: Andrich en Pascal Groove (BVB) om plaats te maken voor Emre Can en Aleksandar Pavlovic.

Vooral Pavlovic maakte het verschil en injecteerde de broodnodige energie in de Duitse machinekamer. De jongeling uit Bayern bestudeerde duidelijk clubteamgenoot Joshua Kimmich en hield gevaarlijke passes in de gaten. Pavlovic toonde de moed om de uitdaging aan te gaan toen zijn twee dubbele kansen vlak voor de 70e minuut Duitsland een boost gaven. Nog een keer vooruit.

Bij de start van Andrich en Grosz staat Duitsland vandaag stil. Er werden draaipunten gelaten om de bal over de vleugels te kruisen in niemandsland – tegen spelers als Virgil van Dijk. De beste passanten van Duitsland, Joshua Kimmich en Florian Wirtz, stikten en stikten richting de flanken en krappe ruimtes. Het wordt misschien tijd dat Pavlovic een basisplaats op het middenveld verdient.

Nieuwe #13 stijgt

Thomas Müller ging met pensioen, maar Duitsland vond een nieuwe doelpuntenmaker voor de #13-trui. VfB Stuttgart-dynamo Denis Undau kreeg de start in de plaats van de geblesseerde spits Niklas Fulkrug (West Ham United) en assisteerde, hoewel hij tijd nodig had om tot rust te komen, met een stijlvol doelpunt. De 28-jarige, met een vlotte eerste aanraking, zette zeker zijn claim als de gevaarlijkste speler van Duitsland op de dag in en was een verrassende invaller op basis van zijn bijdragen.

Dat Undau de achterkant van het net vond – en Arsenal FCKai Havertz deed dat niet. Hij deed niets om de gesprekken over de opties voor de Duitse topspits te vergemakkelijken.

Bonus: maak een buiging, Ryan Gravenberch

De voormalige Bayern-man kende een slecht jaar in Beieren toen Julian Nagelsmann de leiding had (in ieder geval tot maart). Maar door de seizoenen heen heeft hij een lange weg afgelegd. Nu 22, De Liverpool De man start wedstrijden voor club en land – en schittert absoluut met enkele van de mooiste passes uit de competitie, waaronder die openingsassist.

Vanuit Bayern-perspectief sluit Gravenberch zich aan bij een lange lijst van recente investeringen in jonge spelers: De Ligt en Nousair Mazrouei (beide Manchester United) – die migreerden voordat de Beieren de kans kregen om echt tot bloei te komen. Hij kan beter zijn draai vinden.