13-07-2023
2831 meningen
132 houdt van
Volg Euclid op zijn reis naar het L2 Lagrangiaanse punt en ontdek hoe missiecontrollers bij ESOC Darmstadt te werk gaan bij het bedienen, controleren en kalibreren van ruimtevaartuigapparatuur, de telescoop en wetenschappelijke instrumenten, terwijl ze zich voorbereiden op routinematige wetenschappelijke waarnemingen.
11-12 juli. Vis werd wakker
De VIS-besturingselektronica (primaire en redundante takken) werd geactiveerd en het operationele team ontving ‘synthetische’ gegevens van het instrument om te bevestigen dat het correct werkte.
Bovendien werd het precisie-voortstuwingssysteem van het ruimtevaartuig voor het eerst geactiveerd en met succes getest. Dit systeem bestaat uit zes micro-redundante koudgasaandrijfmotoren die essentieel zijn om ervoor te zorgen dat Euclid zeer nauwkeurig en stabiel kan richten en beelden van de hoogste kwaliteit kan leveren.
9 juli. Lancering van antennes met hoge versterking
Het operatieteam van Euclides stuurde het bevel om een high-gain antenne in de K-band te lanceren, onderdeel van het deep space-communicatiesysteem van het ruimtevaartuig. Deze antenne zal worden gebruikt om per dag meer dan 100 gigabyte aan gecomprimeerde gegevens van het ruimtevaartuig naar een grote antenne in het Estrack deep space-communicatienetwerk van de European Space Agency te sturen.
Euclid is nu de grootste zender van gegevens (in termen van een gegevenssnelheid van ongeveer 74 megabits per seconde) vanuit de translunaire ruimte. Dit is ongeveer 2-3 keer de snelheid die wordt gebruikt door de James Webb Space Telescope die de beker tot nu toe heeft gedragen.
Nu deze cruciale operatie met succes is uitgevoerd, bereidt Euclid zich voor om zijn ogen te openen door de brandvlakdetectoren van de twee wetenschappelijke instrumenten in te schakelen.
6 juli. Nisp werd wakker
De wielmechanismen binnen het NISP-instrument worden voor het eerst geactiveerd. De ingenieurs ontvingen telemetrie van het ruimtevaartuig over de exacte posities van de wielen en instrueerden hen om naar de gewenste positie te draaien.
Het ruimtevaartuig bleef iets naar de zon gekanteld om wat zonlicht de telescoopbuis binnen te laten komen zonder direct de primaire spiegel te verlichten (zonnehoek tussen 51-54°). Deze procedure verwarmt de binnenkant van de telescoop en zorgt ervoor dat elk spoor van ijs verdampt. Temperaturen en elektrische vermogensniveaus zijn nominaal.
De reis gaat verder richting L2. Deze figuur toont de positie van Euclides op 6 juli. De grafiek volgt de baan van het ruimtevaartuig gezien van boven het vlak van de ecliptica, d.w.z. het vlak van de aarde en de zon.
4-8 juli. Ontdooien voor perfect zicht
Euclides moest al het vocht verwijderen dat op zijn telescoopspiegels zou kunnen bevriezen, waardoor zijn oorspronkelijke kijk op het verre universum zou worden verduisterd en vervormd. Om dit te doen, werd Euclides naar de zon gericht. Toen zonlicht de telescoopbuis binnendrong en de temperatuur steeg, verdampte elk overgebleven spoor van ijs. Deze oriëntatie werd enkele dagen gehandhaafd, zodat de waterdamp voldoende tijd had om de ruimte in te ontsnappen.
3 juli. Voer de kritische baanmanoeuvre uit
Nominaal vorderden de lanceringen en vroege stadia van operaties (LEOP) gedurende de tweede dag na de lancering. De belangrijkste gebeurtenissen waren de uitvoering van de eerste kritieke baancontrolemanoeuvre, de tests van het reactiewiel en de voltooiing van de resterende LEOP-activiteiten alvorens over te gaan tot operationele runs.
2 juli. Op weg naar L2
Er werden commando’s naar Euclid gestuurd om een manoeuvre uit te voeren die erin slaagde de baan van het ruimtevaartuig met ongeveer 2,14 m/s te verschuiven en op koers te brengen om zich bij Gaia en Webb te voegen rond het punt Zon-Aarde Lagrange 2.
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
