Archeologen stuiteren niet vaak van opwinding, maar het archeologieteam van het Museum of London kon zich dinsdag nauwelijks bedwingen toen ze een “verrukkelijke” vondst onthulden die was gedaan op de laatste dag van een kale opgraving in de lente.
“Dit is het belangrijkste vroeg-middeleeuwse graf van vrouwen dat ooit in Groot-Brittannië is ontdekt”, zei de leider van de opgravingen, Leventy Pence Pallas, die de jubel naderde. “Het is de droom van een archeoloog om zoiets te vinden.”
‘Ik keek in een vermoedelijke afvalcontainer toen ik tanden zag,’ voegde Balazs eraan toe, zijn stem trilde van emotie bij de herinnering. “Toen verschenen er twee klompjes goud uit de grond en glinsterden naar me. Deze artefacten hadden het daglicht in 1300 jaar niet gezien, en het is niet te beschrijven om de eerste persoon te zijn die ze zag. Maar zelfs toen wisten we niet helemaal weten hoe bijzonder deze ontdekking zou zijn.”
Wat Baláz vond, was een vrouw begraven tussen 630 en 670 na Christus – een vrouw begraven in een bed naast een buitengewone halsketting van 30 ingewikkeld bewerkt goud, granaten en halfedelstenen. Het is, op een afstand van anderhalve kilometer, de rijkste ketting in zijn soort die ooit in Groot-Brittannië is ontdekt en getuigt van ongeëvenaard vakmanschap in de vroege middeleeuwen.
Ook begraven met de vrouw was een groot, uitbundig versierd kruis, begraven met de voorkant naar beneden, wat een ander uniek en mysterieus kenmerk is van de geheimen van het graf, en heeft zeer ongebruikelijke afbeeldingen van een menselijk gezicht in delicaat zilver met blauwe glazen ogen. Naast haar werden twee potten begraven, wat ook uniek is omdat ze nog steeds mysterieuze overblijfselen bevatten die nog moeten worden geanalyseerd.
“Dit is een ontdekking van internationaal belang. Deze ontdekking heeft de loop van de geschiedenis voortgestuwd en de impact zal sterker worden naarmate we dieper in deze ontdekking graven”, zei Balazs. “Deze mysterieuze ontdekkingen stellen meer vragen dan ze beantwoorden. Er valt nog veel te ontdekken over wat we hebben gevonden en wat ze betekenen.”
Veel over de opgraving van april was ongunstig. Het kleine en geïsoleerde dorpje Harpole in Northamptonshire, wiens naam ‘vuile vijver’ betekent, was ooit alleen bekend bij Het jaarlijkse vogelverschrikkerfestival En dichtbij Het is misschien wel een van de slechtste tankstations langs de snelweg in het VK.
Er waren geen oude kerken in de buurt van de opgravingen of andere begraafplaatsen. Maar bedankt praktijk door ontwikkelaar gefinancierde archeologie, De Vistry Group gaf huizenbouwers de opdracht om onderzoek te doen naar het gebied waar ze aan het bouwen waren.
“Ik heb 19 jaar aan Vestre gewerkt en heb dus veel contact gehad met archeologen”, zegt Daniel Oliver, Regional Artistic Director van Vestry. “Ik ben Simon gewend [Mortimer, archaeology consultant for the RPS group] Bel me opgewonden over de potscherven.’ Naast hem kijkt Mortimer stijf van protest, en Oliver voegt er snel aan toe: ‘De potscherven zijn natuurlijk heel spannend.’
“De dag dat het team de schat van Harpole ontdekte, had ik vijf gemiste oproepen van Simon op mijn telefoon”, zei Oliver. “Toen wist ik dat dit meer was dan alleen potscherven. Zo spannend als potscherven zijn.”
De vrouw – een vrouw, hoewel haar tandkronen blijven zitten – was vrijwel zeker een vroegchristelijke leider met een groot persoonlijk fortuin, misschien een abdis en een prinses. “Er zijn vrouwen gevonden begraven naast zwaarden, maar er zijn geen mannen gevonden begraven naast contracten”, zegt Lyn Blackmore, een specialist in het archeologieteam van het Museum of London. Deskundigen zijn het erover eens dat ze een van de eerste vrouwen in Groot-Brittannië moet zijn geweest die een hoge positie in de kerk heeft bereikt.
Omdat ze duidelijk religieus was, is haar graf het bewijs van een veranderende tijd waarin heidense en christelijke overtuigingen nog steeds in beweging waren. “Dit is een opmerkelijke begrafenis van samengevoegde iconografie: de begrafenis heeft een duidelijk heidense smaak, maar het graf is ook zwaar verankerd in de christelijke iconografie”, zei Mortimer.
De sacristie deed afstand van zijn rechten op de schat, die nu eigendom was van de staat. Het team hoopt dat het lokaal zal worden vertoond zodra de restauratiewerkzaamheden zijn voltooid – een moeizame onderneming die nog minstens twee jaar zal duren.
Oliver is voorzichtig met waar de eigenlijke opgraving is. Het is niet gebouwd, maar evenmin gemarkeerd. “We willen niet dat mensen met metaaldetectoren komen”, zei hij. “Dat zou veel zijn.”
“Trotse twitterliefhebber. Introvert. Hardcore alcoholverslaafde. Levenslange voedselspecialist. Internetgoeroe.”
