In de volgende generatie blockbusters op dinosaurussen lijken sommige sterrenwezens misschien meer op een vogel en iets minder op een brullende leeuw.
Dat is tenminste een mogelijkheid die door nieuw onderzoek naar voren is gebracht Deze maand geplaatsthoewel er heel weinig wordt begrepen over het zingen van dinosaurussen.
Maar een onderzoeksteam heeft aanwijzingen gevonden over de geluiden die de uitgestorven wezens zouden kunnen maken uit wat misschien wel het eerste bekende versteende strottenhoofd van een dinosaurus is. Het is afkomstig van een ankylosaurus, een groep gepantserde planteneters die niet nauw verwant waren aan vogels. Deze gedrongen, stekelige dinosaurus (Pinacosaurus grangeri) werd in 2005 ontdekt in Mongolië.
Junkie Yoshida, een paleontoloog in het Fukushima Museum in Japan, zei dat de ontdekking verrassend was omdat lichaamsdelen die betrokken zijn bij vocalisatie, waaronder het strottenhoofd, dat vaak van kraakbeen is gemaakt maar bij sommige dieren benig kan zijn, niet als goede kandidaten werden beschouwd. voor bewaring als fossielen. (Bij sommige dieren bevindt het strottenhoofd zich nabij de bovenkant van de luchtpijp en bevat het de stembanden.)
Om te proberen af te leiden hoe een dinosaurus klinkt, heeft het team van Dr. Yoshida ook gekeken naar de evolutionaire verwanten van die wezens uit het Krijt, waaronder vogels en de naaste verwanten van de dinosaurus – krokodillen.
“Ze passen ongeveer bij het scala aan geluiden dat we zouden kunnen verwachten”, zegt Victoria Arbour, een paleontoloog bij het Royal BC Museum in Victoria, Canada, die niet betrokken was bij de nieuwe studie.
Het vocale repertoire van de krokodil omvat diep gerammel en gesis. “Ervan uitgaande dat dinosaurussen krokodilachtige geluiden maakten, is volkomen veilig”, zei ze. “Dat is de basisanatomie waarmee ze gaan werken. De vogels ontwikkelden vervolgens deze aanvullende manieren om geluiden te produceren waarbij ze de geluiden die uit hun keel komen op een subtielere manier konden moduleren.”
Vogels en reptielen hebben heel verschillende manieren om geluiden te produceren met behulp van de organen die de bronchiën en longen omringen. Bij uitgestorven en levende verwanten van de krokodil produceert het strottenhoofd geluid. Vogels hebben een ander orgaan, de syrinx genaamd, dat zich in de buurt van hun longen bevindt om geluid te produceren. Ze hebben ook een ander orgaan in de buurt van hun mond om die geluiden te veranderen, waardoor sommige vogels uitgebreide liedjes kunnen maken.
Dr. Yoshida en zijn collega’s maten de grootte van twee delen van het strottenhoofd, die de spieren zouden ondersteunen die betrokken zijn bij het openen van de luchtweg en het veranderen van de vorm. Bij de ankylosaurus waren beide delen bot. Het team vergeleek hun proporties met de kelen van tientallen vogels en reptielen, waaronder krokodillen, gekko’s en schildpadden.
Een van de segmenten waaruit de basis van het strottenhoofd van de Ankylosaurus bestaat, was behoorlijk groot in vergelijking met die van andere dieren, zei Dr. Yoshida, wat aangeeft dat deze dinosaurus zijn luchtwegen wijd kon openen om luide oproepen te maken die ver weg te horen waren. Hij voegde eraan toe dat het andere deel van het strottenhoofd, een relatief lang paar botten, ervoor zou kunnen zorgen dat de luchtpijp van vorm kan veranderen om geluiden te moduleren. Dit heeft de ankylosauriërs mogelijk toegestaan Uitspreken op een manier die lijkt op vogelsrapporteerden de onderzoekers onlangs in het tijdschrift Communications Biology.
Dr. Arbor zei dat mensen zouden kunnen aannemen dat klinken als vogels betekent dat deze dinosaurussen tjirpten als moerasspirea. Misschien is dat niet waar, maar “ze hadden waarschijnlijk een breder scala aan vocalisaties dan we anders aan Ankylosaurus zouden toekennen”, zei ze.
“Er zijn nog steeds kansen dat ze tjilpende en kirrende geluiden maakten”, zei dr. Yoshida. Maar hij waarschuwde dat het nog te vroeg is om de specifieke geluiden te begrijpen die dinosaurussen mogelijk hebben gemaakt. Zelfs één vogelsoort maakt een breed scala aan geluiden, zei hij, en er zijn nog andere organen in het spel, van de mond en neus tot misschien de syrinxbuis.
De paleontoloog Julia Clarke van de Universiteit van Texas in Austin, die geen deel uitmaakte van de studie, vond de analyse interessant. Maar ze zei dat de manier waarop de delen van het strottenhoofd en andere aangrenzende botten bij Ankylosaurus waren gerangschikt, niet vergelijkbaar was met die van vogels.
“Alleen in pterosauriërs zien we zoiets als de toestand van vogels,” zei ze.
Het is niet duidelijk hoe de structuren die het team analyseerde Ankylosaurus in staat zouden stellen geluiden te veranderen, zei Dr. Clark. Keelvogels worden hiervoor niet gebruikt. Ze hebben een orgaan dat een larynxmand wordt genoemd en dat omhoog of omlaag beweegt om hun oproepen te moduleren. Het strottenhoofd verschijnt in alle tetrapoden – een groep die dieren omvat zoals vogels, reptielen en zoogdieren die afstammen van wezens met vier ledematen. De anatomie die in het artikel wordt beschreven, varieert voor verschillende dieren, of ze nu kunnen vocaliseren of niet. “We weten niet wat al dat verschil betekent,” zei ze.
Ze zei dat de onderzochte delen van het strottenhoofd waarschijnlijk meer te maken hadden met het weghouden van voedsel uit de luchtwegen, omdat ze hielpen bij het openen en sluiten ervan. En de lay-out van de gerelateerde structuren in deze Ankylosaurus lijkt heel anders te zijn dan die van veel andere dinosaurussen die Dr. Clarke heeft bestudeerd en die in de literatuur voorkomen.
Zouden andere dinosaurussen op vogels kunnen lijken? misschien. Dr. Clarke en haar collega’s vonden een versteende syrinx van… Ongeveer 67 miljoen jaar geleden bij een oude vogel. Aangezien dat was voordat de dinosaurussen uitstierven, is het mogelijk dat sommige dinosaurussen ze hebben gehad. Maar tot nu toe heeft niemand een versteende syrinx gevonden in een niet-aviaire dinosaurus.
Die delen van het strottenhoofd in de nieuwe studie, zei ze, hadden waarschijnlijk meer te maken met de unieke kenmerken van deze ankylosaurus dan met iets dat gegeneraliseerd kon worden over dinosaurussen. “Er zijn nog steeds veel vragen over de evolutie van de vocalisatie van dinosaurussen.”
“Ankylosauriërs zijn vreemd,” zei Dr. Clark. “Dit is de belangrijkste boodschap.”
