Een studie van de Universiteit van Michigan bracht het gebruik van het antibioticum piperacilline/tazobactam bij de behandeling van sepsis in verband met een toename van 5% in de sterfte na 90 dagen, wat het belang onderstreept van het in overweging nemen van de effecten van antibiotica op het darmmicrobioom bij de behandeling van levensbedreigende infecties.
Op spoedeisende hulp en intensive care-afdelingen in het hele land moeten beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg snel een beslissing nemen over antibiotica voor patiënten die verdacht worden van een ernstige infectie. Uit een recent onderzoek van de Universiteit van Michigan blijkt dat deze snelle beslissingen kunnen leiden tot onverwachte effecten op de uitkomsten van de patiënt.
Vanaf 2015 bood een nationaal tekort van vijftien maanden aan een vaak voorgeschreven antibioticum, piperacilline/tazobactam, bekend onder de merknaam Zosyn, een unieke gelegenheid om de sterftecijfers te vergelijken tussen in het ziekenhuis opgenomen patiënten met sepsis die twee verschillende soorten antibiotica kregen. De ene bewaart het darmmicrobioom, de andere verandert het grondig.
Piperacilline/tazobactam is een breedspectrumantibioticum dat gewoonlijk wordt gegeven voor de behandeling van sepsis, een levensbedreigende complicatie veroorzaakt door een infectie. Als dit niet het geval is, gebruiken artsen gewoonlijk een ander antibioticum, cefepime, dat een vergelijkbare activiteit heeft tegen veel voorkomende sepsispathogenen, maar in tegenstelling tot piperacilline/tazobactam minimale effecten heeft op anaerobe darmbacteriën.
“We zagen dit tekort aan Zosyn als een unieke kans om ons af te vragen of dit antibioticum, waarvan we weten dat het de anaërobe bacteriën in de darmen uitput, een verschil maakt in termen van patiëntresultaten”, zegt Robert Dixon, algemeen directeur van de divisie. MD, afdeling Pulmonale en Critical Care Medicine en adjunct-directeur van het Weill Institute for Critical Care Research and Innovation.
Op gezondheidsgebied wordt het darmmicrobioom grotendeels bevolkt door anaërobe bacteriën die zelden ziekten veroorzaken. Uit eerder werk van het onderzoeksteam bleek dat zelfs een enkele dosis piperacilline/tazobactam de meeste anaerobe darmbacteriën doodt, die een belangrijke rol spelen in de stofwisseling, immuniteit en infectiepreventie van het lichaam.
Onderzoeksresultaten en implicaties
Dixon, Rishi Chandiraj, MD, van de afdeling Infectieziekten, Michael Gooding, MD, van de afdeling Pulmonale en Critical Care Medicine, en hun interdisciplinaire team bij de UM en VA Ann Arbor, gebruikten patiëntenregistratiegegevens om naar de uitkomsten van 7.569 patiënten te kijken. patiënten. Het team vergeleek 4.523 patiënten die werden behandeld met piperacilline/tazobactam met 3.046 patiënten die cefepime kregen.
Ze vonden opmerkelijke verschillen: behandeling met piperacilline en tazobactam ging gepaard met een toename van 5% in de sterfte na 90 dagen, meer dagen aan de beademing en meer tijd met orgaanfalen.
“Dit zijn krachtige antibiotica die elke dag in elk landelijk ziekenhuis aan patiënten worden gegeven,” zei Chandiraj. “Artsen gebruiken ze omdat ze elke mogelijke ziekteverwekker proberen te behandelen die hun patiënten ziek zou kunnen maken. Maar onze resultaten suggereren dat hun effecten op het microbioom ook belangrijke effecten kunnen hebben op de uitkomsten van de patiënt.”
Het onderzoek is gebaseerd op Eerder werk van het onderzoeksteam Dit suggereert dat ernstig zieke patiënten er mogelijk slechter aan toe zijn als ze antibiotica krijgen die de anaërobe darmen uitputten. Ze hebben ook soortgelijke effecten gezien bij het bestuderen van diermodellen.
“Ons eerdere werk heeft gesuggereerd dat piperacilline/tazobactam schadelijk kan zijn, maar het was een observationeel onderzoek met enkele beperkingen”, zegt Sjoding, hoofdauteur van het onderzoek. “Daarom was het tekort aan medicijnen zo’n geweldige kans. Het creëerde een bijna perfect natuurlijk experiment waarmee we op een zeer rigoureuze manier het verschil tussen deze twee medicijnen op de uitkomsten van de patiënt konden testen.”
A Recente klinische onderzoeken Ze plaatsten deze twee antibiotica tegen elkaar en vergeleken de bijwerkingen en sterfgevallen na twee weken. Deze proef vond geen verschillen op de korte termijn, een bevinding die het team van de Universiteit van Maryland ook opmerkte in hun analyse.
“Toen we naar de resultaten van ons twee weken durende onderzoek keken, vonden we ook geen verschillen”, zei Chandiraj. “Maar de verschillen in de drie maanden waren dramatisch.”
Over het geheel genomen suggereren de nieuwe bevindingen dat behandeling met piperacilline/tazobactam in plaats van cefepime kan bijdragen aan 1 extra sterfgeval op elke 20 patiënten met sepsis.
“Een sterfteverschil van 5% heeft enorme gevolgen, omdat sepsis zo vaak voorkomt,” zei Dixon. “Elke dag beslissen duizenden artsen welke van deze medicijnen ze moeten gebruiken om patiënten met sepsis te behandelen.”
Chandiraj voegde eraan toe dat artsen meer moeten nadenken over de vraag of anti-anaërobe antibiotica gerechtvaardigd zijn voordat ze deze voorschrijven. “We moeten denken aan antibiotica zoals chemotherapie. In de juiste context kan de behandeling levensreddend zijn, maar in de verkeerde context kan deze zeer schadelijk zijn.
Referentie: “Mortaliteit bij patiënten met sepsis die piperacilline-Tazobactam versus Cefepime ontvangen” door Rishi Chandraj, Andrew J. Admond, Ying He, Mark Knoppnow en Owen R. Albin en Haley C. Prescott en Robert B. 13 mei 2024, JAMA Interne Geneeskunde.
DOI: 10.1001/jamainternmed.2024.0581
‘Webgeek. Wannabe-denker. Lezer. Freelance reisevangelist. Liefhebber van popcultuur. Gecertificeerde muziekwetenschapper.’
