Wie is Keir Starmer, de leider van de Britse Labour Party die hoogstwaarschijnlijk de verkiezingen van 4 juli zal winnen?

Londen (AP) – Betrokken, administratief, een beetje saai – Keir Starmer Dit is niemands idee van een onverdraagzame politicus.

Labour hoopt dat dit is wat Groot-Brittannië wil en nodig heeft na veertien turbulente jaren van conservatief bewind. Starmer, de 61-jarige leider van de centrumlinkse partij, is momenteel de favoriet om de verkiezingen van het land te winnen. 4 juli verkiezingen.

Starmer was vier jaar lang oppositieleider en trok zijn Sociaal-Democratische Partij van links naar het politieke centrum. Zijn boodschap aan de kiezers is dat een Labour-regering verandering zal brengen, van het soort dat eerder geruststellend dan beangstigend is.

“Een stem voor Labour is een stem voor stabiliteit – economisch en politiek”, zei Starmer na de stemming. Premier Rishi SunakHij riep op tot verkiezingen Op 22 mei.

Als opiniepeilingen bevestigen dat Labour op de verkiezingsdag een gestage voorsprong van dubbele cijfers heeft, wordt Starmer de eerste Labour-premier van Groot-Brittannië sinds 2010.

Starmer, een advocaat die tussen 2008 en 2013 procureur-generaal van Engeland en Wales was, wordt door tegenstanders afgeschilderd als een “linkshandige advocaat uit Londen”. Hij is tot ridder geslagen vanwege zijn rol als leider van de Crown Prosecution Service, en conservatieve tegenstanders gebruiken zijn titel, Sir Keir Starmer, graag om hem af te schilderen als elitair en afstandelijk.

Starmer benadrukt liever zijn publieke geloofsbrieven en bescheiden wortels – in impliciet contrast met Sunak, een voormalige Goldman Sachs-bankier die getrouwd is met de dochter van een miljardair.

Hij houdt van voetbal – hij beoefent de sport nog steeds in het weekend – en doet niets liever dan naar Arsenal in de Premier League kijken onder het genot van een biertje in de plaatselijke pub. Hij en zijn vrouw Victoria, een bedrijfsarts, hebben twee tienerkinderen die ze buiten de publieke belangstelling houden.

Starmer werd geboren in 1963 als zoon van een gereedschapmaker en een verpleegster die vernoemd was naar Keir Hardie, de eerste Labour-leider. Hij groeide op als een van de vier kinderen in een gezin met weinig geld in een klein stadje buiten Londen.

“Er zijn moeilijke tijden geweest”, zei hij in zijn campagnelanceringstoespraak. ‘Ik weet hoe een uit de hand gelopen inflatie voelt, en hoe de stijgende kosten van levensonderhoud je bang kunnen maken voor de postbode die onderweg is: ‘Gaat hij nog een rekening brengen die we niet kunnen betalen?’

“We kozen voor de telefoonrekening, omdat het altijd gemakkelijker was om die te verlagen als die werd verlaagd.”

Starmer’s moeder had een chronische ziekte, de ziekte van Still, waardoor ze pijn had, en Starmer zei dat het bezoeken van haar in het ziekenhuis en het helpen met haar zorg zijn krachtige steun voor de door de staat gefinancierde National Health Service vorm gaf.

Hij was de eerste in zijn familie die naar de universiteit ging, studeerde rechten in Leeds en Oxford, en beoefende het mensenrechtenrecht voordat hij werd benoemd tot hoofdofficier van justitie.

Hij ging de politiek in toen hij in de vijftig was en werd in 2015 verkozen tot parlementslid. Hij was het regelmatig oneens met partijleider Jeremy Corbyn, een harde socialist, en nam op een gegeven moment ontslag uit het topteam van de partij vanwege meningsverschillen, maar stemde ermee in om op te treden als Labour-woordvoerder over de Brexit. De Europese Unie onder leiding van Corbyn.

Starmer heeft herhaaldelijk vragen gekregen over dit besluit en over het aansporen van kiezers om Corbyn te steunen tijdens de verkiezingen van 2019.

Hij zei dat hij wilde blijven en vechten om de Labour-partij te veranderen, aangezien “leiders tijdelijk zijn, maar politieke partijen permanent”.

Nadat Corbyn Labour in 2017 en 2019 naar twee verkiezingsnederlagen had geleid – het laatste het slechtste resultaat van de partij sinds 1935 – koos Labour Starmer om leiding te geven aan de wederopbouw.

Zijn leiderschap viel samen met een turbulente periode waarin Groot-Brittannië te lijden had onder de Covid-19-pandemie, de Europese Unie verliet, de economische schok van de Russische invasie van Oekraïne absorbeerde en economische onrust te verduren kreeg van… Liz Truss Een tumultueuze periode van 49 dagen als premier in 2022.

De kiezers zijn de crisis rond de kosten van levensonderhoud, de golf van stakingen in de publieke sector en de politieke onrust beu die de Conservatieve Partij ertoe hebben aangezet om in 2022 binnen enkele weken twee premiers aan te stellen. Boris Johnson En versnellingen – voordat je Sunak installeert om te proberen het schip stabiel te houden.

Starmer legde discipline op aan een partij met de reputatie van interne verdeeldheid, liet een deel van Corbyns meer openlijke socialistische beleid varen en verontschuldigde zich voor het antisemitisme waarvan uit een intern onderzoek bleek dat hij zich onder Corbyn had laten verspreiden.

Starmer beloofde “de cultuur binnen de Labour Party te veranderen”. Nu is zijn slogan ‘Homeland before Party’ geworden.

Starmer was een sterke tegenstander van het Britse besluit om de Europese Unie te verlaten, hoewel hij nu zegt dat de Labour-regering niet zal proberen dat besluit terug te draaien.

Critici zeggen dat dit een gebrek aan politieke principes aantoont. Voorstanders zeggen dat het praktisch is en respecteert het feit dat Britse kiezers weinig zin hebben om het verdeeldheid zaaiende Brexit-debat opnieuw te bespreken.

Nu moet Starmer de kiezers ervan overtuigen dat een Labour-regering de chronische huizencrisis in Groot-Brittannië kan verlichten en de afbrokkelende openbare diensten kan hervormen, vooral de afbrokkelende gezondheidszorg – maar zonder belastingverhogingen op te leggen of de staatsschuld te vergroten.

Tot ongenoegen van sommige Labour-aanhangers verwaterde hij zijn belofte om miljarden uit te geven aan investeringen in groene technologie, door te zeggen dat de Labour-regering niet meer zou lenen om de overheidsuitgaven te financieren.

“Veel mensen aan de linkerkant zullen hem ervan beschuldigen hen in de steek te laten en socialistische principes te verraden”, zegt Tim Bell, een politicoloog aan de Queen Mary University in Londen. “En veel mensen aan de rechterkant zullen hem ervan beschuldigen wispelturig te zijn .”

“Maar als dat is wat nodig is om te winnen, denk ik dat dat iets zegt over het karakter van Starmer. Hij zal doen wat nodig is – en hij heeft alles gedaan wat nodig is – om in de regering te komen.”

De partij heeft onder zijn leiding een aanzienlijke stijging in de peilingen gekend, wat ertoe heeft bijgedragen dat de interne critici van Starmer aan de kant bleven.

Op de partijconferentie in oktober toonde hij een flits van emotie en zei tegen juichende afgevaardigden: “Ik ben opgegroeid in de arbeidersklasse. Ik heb mijn hele leven gevochten. Ik zal nu niet stoppen.” Hij toonde ook opmerkelijke kalmte toen een demonstrant het podium op stormde en Starmer overlaadde met glitter en lijm.

Sommigen hebben deze verkiezingen vergeleken met de verkiezingen van 1997, toen Tony Blair de Labour Party na achttien jaar conservatief bewind naar een verpletterende overwinning leidde.

Bell zegt dat Starmer het charisma van Blair mist. Maar hij zei: “Gezien de onrust die de Britten sinds het Brexit-referendum in 2016 hebben moeten doorstaan, zou een beetje verveling, denk ik, niet slecht vallen bij het publiek.”

___

Associated Press-schrijver Danica Kirka heeft aan dit verhaal bijgedragen.